Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Włoskiewicz, Sędziowie NSA Wojciech Chrościelewski, Joanna Runge-Lissowska (spr.), Protokolant Łukasz Celiński, po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. i W. Z. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 maja 2004 r. sygn. akt II SAB/GL 7/04 w sprawie ze skargi J. Z. i W. Z. na bezczynność Prezydenta Miasta Dąbrowy Górniczej w przedmiocie nieprawidłowego zagospodarowania ulicy postanawia oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 10.05. 2004 r. sygn. akt II SAB/Gl 7/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę J. Z. i W. Z. na bezczynność Prezydenta Miasta Dąbrowy Górniczej w przedmiocie nieprawidłowego zagospodarowania ulic. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wyjaśnił, że J. i W. Z. złożyli dnia 27.01.2003 r. skargę, którą, na żądanie Sądu, sprecyzowali jako skargę na bezczynność Prezydenta Miasta Dąbrowa Górnicza, polegającą na braku działań związanych z właściwym zagospodarowaniem terenów przy ul. Konstytucji i skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Dąbrowie Górniczej z dnia 30.12.2003 r., uznającą za bezzasadną skargę na bezczynność Prezydenta związaną z nieprawidłowym zagospodarowaniem ul.Konstytucji, którą rozdzielono do odrębnych rozpoznań. Odrzucając skargę w przedmiocie bezczynności Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że jest ona niedopuszczalna, bowiem do właściwości wojewódzkich sądów administracyjnych należy kontrola administracji publicznej w sprawach skarg na akty wymienione w art. 16 § 2 pkt 1-7 oraz bezczynność organów w przypadkach określonych w art. 16 § 2 pkt 1-4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zaś ze skargi tej wynika, że jej przedmiotem jest brak działań Prezydenta Miasta dotyczących właściwego zagospodarowania terenów leżących przy ul. Konstytucji i wobec tego należy ją zakwalifikować do skarg regulowanych działem VIII Kpa, o czym świadczy także fakt, że została poprzedzona przez skarżących skargą do Rady Miejskiej na brak działań Prezydenta (art. 229 pkt 3 kpa). Postępowanie skargowe regulowane działem VIII kpa nie podlega kognicji sądu administracyjnego i skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - skonkludował Sąd.
Skargę kasacyjną na to postanowienie wnieśli J. i W. Z., reprezentowani przez radcę prawnego, domagając się jego uchylenia w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania i zarzucając naruszenie prawa procesowego przez błędną wykładnię treści przepisu art. 16 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi , który omawia instytucję składu sądu, a nie jak przyjął Wojewódzki Sąd Administracyjny właściwość sądu i przypadki bezczynności organów. Art. 3 tej ustawy również omawia zakres działania sądów administracyjnych w zw. z art. 13 § 1 i § 2 poprzez uznanie, iż sąd nie jest właściwy do rozpoznania skargi, a zgodnie z regułą którego wojewódzkie sądy administracyjne właściwe są we wszystkich sprawach sądowo-administracyjnych z wyjątkiem spraw zastrzeżonych dla Naczelnego Sądu Administracyjnego, a sprawa, w której została wniesiona skarga nie jest zastrzeżona dla Naczelnego Sądu, a także naruszenie prawa materialnego, w szczególności art. 7 ust.1 ustawy z dnia marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz błędną wykładnię art. 101 tej ustawy poprzez bezzasadne przyjęcie, iż plan zagospodarowania przestrzennego nie spełnia kryterium sprawy z zakresu administracji publicznej.