Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki po rozpoznaniu w dniu 28 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia G. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lipca 2010 r., sygn. akt VI SA/Wa 1701/09 w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 lutego 2010 r., sygn. akt VI SA/Wa 1701/09 oddalającego skargę G. G. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] lipca 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie skreślenia z listy aplikantów adwokackich postanawia: odrzucić zażalenie
Postanowieniem z dnia 7 lipca 2010 r., Wojewódzki Sąd Administracyjnego w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną G. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 lutego 2010 r., oddalającego skargę G. G. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] lipca 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie skreślenia z listy aplikantów adwokackich
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd wskazał, iż skarżący nie dostosował się do obowiązku zachowania bezwzględnego wymogu przymusu adwokacko-radcowskiego, nałożonego przez ustawodawcę w przepisie art. 175 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej także p.p.s.a.).
W dniu 9 sierpnia 2010 r. skarżący wniósł sporządzone przez siebie zażalenie na ww. postanowienie WSA w Warszawie odrzucające skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważa, co następuje.
Zgodnie z przepisem art. 194 § 4 p.p.s.a. zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Przepis art. 175 § 2 i § 3 p.p.s.a. stosuje się odpowiednio.
Przymus adwokacko-radcowski przewidziany w tym przepisie to szczególnego rodzaju wymaganie przewidziane dla środka odwoławczego. Wymóg ten, ma na celu zapewnienie zażaleniu odpowiedniego poziomu merytorycznego i formalnego. Niezachowanie ww. wymogu formalnego stanowi nieusuwalny brak powodujący odrzucenie zażalenia bez jego merytorycznego rozpoznania (por. postanowienie NSA z dnia 25 lutego 2009 r. sygn. akt I OZ 138/09).
Z akt sprawy wynika, że odpis postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lipca 2010 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej został przesłany skarżącemu przy piśmie z dnia 13 lipca 2010 r. Jednocześnie skarżący został pouczony o sposobie i terminie wniesienia zażalenia, w szczególności, iż zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego.
Sporządzenie w niniejszej sprawie zażalenia przez samą stronę, niebędącą adwokatem, radcą prawnym, sędzią, prokuratorem, notariuszem, radcą Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesorem lub doktorem habilitowanym nauk prawnych, oznacza, że nie został spełniony ustawowy wymóg wynikający z art. 194 § 4 w związku z art. 175 § 2 p.p.s.a. Skarżący nie należy do kręgu osób wymienionych w art. 175 § 2 p.p.s.a., a zatem nie miał wymaganej ustawowo zdolności do sporządzenia przedmiotowego zażalenia.
Stosownie do art. 178 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuca na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, Natomiast zgodnie z art. 197 § 2 p.p.s.a. do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej.
Zdaniem Sądu, wniesienie zażalenia na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną, sporządzonego przez podmiot inny niż wskazany w art. 194 § 4 p.p.s.a., należy zaliczyć do przyczyn niedopuszczalności zażalenia o charakterze podmiotowym, której nie można traktować jako braku formalnego zażalenia, podlegającego uzupełnieniu w wyznaczonym przez Sąd terminie.
Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.