Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. W. na bezczynność Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w przedmiocie leczenia postanawia: odrzucić skargę
Skarżący - L. W., złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem organu skargę na bezczynność Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej Prezes NFZ), w leczeniu "z powodu skąpego potencjału od 2005 r. do chwili obecnej".
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej w skazując, że w istocie stanowi ona skargę w rozumieniu art. 227 k.p.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Każde merytoryczne rozpatrzenie skargi poprzedzone jest w postępowaniu przed sądem administracyjnym badaniem dopuszczalności jej wniesienia.
Skarga jest dopuszczalna, gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu administracyjnego, skargę wniesie uprawniony podmiot oraz gdy skarga spełnia wymogi formalne i została złożona w przewidzianym w prawie trybie i terminie. Stwierdzenie braku którejkolwiek z wymienionych przesłanek uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu, co w konsekwencji prowadzi do jej odrzucenia.
Zakres właściwości rzeczowej sądu administracyjnego określa art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. 2012 r., poz. 270), zwana dalej p.p.s.a., zgodnie z którym kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg bezczynność organów administracji publicznej (pkt 8) w przypadkach określonych w pkt 1-4a, tj. w wydaniu decyzji, postanowień lub innych czynności z zakresu administracji dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Wyjaśnić zatem należy, że z bezczynnością organu mamy do czynienia wyłącznie wówczas, gdy organ zobowiązany do podjęcia czynności, nie podejmuje jej w terminie określonym przez przepisy prawa. Oznacza to, że będąc właściwym w sprawie i zobowiązanym do podjęcia czynności, organ pozostaje w zwłoce. Skarga na bezczynność ma bowiem na celu spowodowanie wydania przez ów organ administracji publicznej oczekiwanego aktu lub podjęcia stosownej czynności.
Zaznaczyć przy tym należy, iż skarga na bezczynność organu dopuszczalna jest tylko w takich granicach, w jakich służy skarga do sądu administracyjnego na decyzje, postanowienia oraz akty i czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (patrz: Andrzej Kabat "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz" Wydawnictwo Wolters Kluwer Polska, Warszawa, 2006 r., str. 30). Tym samym nie każda sprawa dotycząca bezczynności organu administracji publicznej podlega rozpoznaniu przez sąd administracyjny.
Przechodząc na grunt niniejsze sprawy Sąd stwierdza, że przedmiotem skargi jest bezczynność Prezesa NFZ w skutecznym leczeniu skarżącego, który domaga się - jak rozumie Sąd na podstawie wywodów skarżącego, "usunięcia choroby [...]". Jednocześnie na marginesie należy zauważyć, że jak wynika z odpowiedzi na skargę, skarżącemu wyznaczono dwa terminy przyjęcia na leczenie szpitale, jednakże jedynie z wiadomych sobie powodów skarżący z tych terminów nie skorzystał.