Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Bogusław Cieśla po rozpoznaniu w dniu 1 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. S. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi T. S. i A. S. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] marca 2014 r. znak [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej postanawia: odmówić A. S. przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął na formularzu PPF wniosek A. S. o częściowe przyznanie prawa pomocy (zwolnienie od kosztów sądowych).
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 30 lipca 2014 r. wniosek ten został rozpoznany. Na ww. postanowienie został złożony sprzeciw zatem postanowienie z dnia 30 lipca 2014 r. utraciło moc, a wniosek o przyznanie prawa pomocy należy rozpoznać na nowo.
Z treści wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, iż wnioskodawczyni prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z mężem. Wnioskodawczyni wskazała posiadanie następującego majątku: nieruchomość rolna o pow. 17,63 ha, dom o powierzchni 100 m2, mąż wnioskodawczyni posiada dom o pow. 300 m2. W złożonym wniosku oświadczyła, iż utrzymuje się wraz z mężem z dochodów w łącznej wysokości 1 751,10 zł. netto miesięcznie, na które składa się środki otrzymywane z ARiMR oraz renta męża.
Wniosek ten został uzupełniony wyjaśnieniami złożonymi na wezwanie Sądu, z wyjaśnień tych wynika, że wnioskodawczyni i jej mąż nie uzyskują z żoną żadnych innych dochodów, nie prowadzą działalności gospodarczej, nie uzyskują żadnych dochodów z posiadanych domów, ani z gospodarstwa rolnego, nie uzyskują też dochodów np. z tytułu dzierżawy nieruchomości rolnej. Jednocześnie skarżąca oświadczyła, że wysokość miesięcznych wydatków przekracza 2000 złotych.
W sprzeciwie wnioskodawczyni wskazała, ze wszystkie podane dane są rzetelne i wiarygodne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami przewidują możliwość przyznania stronom postępowania prawa pomocy. Prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie całkowitym (art. 245 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.) lub częściowym (art. 245 § 3 p.p.s.a.). Żądanie przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych jest wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym.
Stosownie zaś do treści art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w utrzymaniu koniecznym własnym i rodziny.
Podkreślenia jednocześnie wymaga, że co do zasady strona jest zobowiązana do ponoszenia kosztów związanych z jej udziałem w sprawie (art. 199 ustawy). Zatem prawo pomocy jako instytucja o charakterze wyjątkowym winno być stosowane jedynie w przypadkach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście niemożliwe. Strona musi zatem wykazać, iż jej sytuacja materialna jest na tyle trudna, że uzasadnia poczynienie odstępstwa od tej generalnej reguły.
Mając na uwadze powołane przepisy oraz treść wniosku o przyznanie prawa pomocy stwierdzić należy, iż brak jest uzasadnienia dla przyznania A. S. prawa pomocy, ponieważ skarżąca nie wykazała, iż znajduje się w trudnej sytuacji materialnej, która uprawniałaby do skorzystania z instytucji prawa pomocy.