Starszy referendarz sądowy - Katarzyna Pakuła - Getka na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 sierpnia 2017 r. po rozpoznaniu wniosku D. L. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi D. L. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2017r., znak: [...] w przedmiocie wstrzymania egzekucji administracyjnej o charakterze niepieniężnym postanawia: przyznać D. L. prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
W dniu 3 lipca 2017r do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął na uzupełnionym formularzu PPF wniosek D. L.
w którym wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
Z treści formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, że wnioskodawczyni prowadzi gospodarstwo domowe z mężem i córką. Wspólnie z rodziną utrzymują się ze świadczenia wychowawczego (500 plus), zasiłku rodzinnego w wysokości 124,00 złotych, celowych zasiłków z MOPSU ok. 380 złotych w sumie ok. 1000 złotych miesięcznie. Wnioskodawczyni podała, że jest osobą bezrobotną, mąż również nie ma stałej pracy, czasami podejmuje prace dorywcze. Wskazała, że posiada dom drewniany o pow. 50 m², działkę na której jest on posadowiony, nieruchomość rolną i las o pow. 83 ar. Poza tym oświadczyła, że nie posiada żadnych innych nieruchomości, wierzytelności, przedmiotów wartościowych powyżej 5000 złotych ani oszczędności zgromadzonych na rachunkach bankowych oraz w gotówce. Małżonek również nie posiada majątku.
Wnioskodawczyni wskazała, że ponosi następujące wydatki tj. opłatę za prąd w wysokości 80,00 złotych, zakup butli gazowej 48,00 złotych, wydatki związane z zakupem ubrań, środków czystości w wysokości 200,00 złotych, zakup wyżywienia ok. 600,00 złotych.
W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016r., poz. 718 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (pkt 1), a w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2). Żądanie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata lub radcy prawnego jest wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym (art. 245 § 2 p.p.s.a.).
Przyjętą regułą jest, iż obowiązkiem stron jest ponoszenie kosztów związanych z udziałem w postępowaniu. Tylko w wyjątkowych przypadkach może być przyznane na wniosek strony prawo pomocy polegające na zwolnieniu z kosztów sądowych bądź ustanowieniu pełnomocnika z urzędu. Przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym następuje w przypadku wykazania przez wnioskującego, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Obejmuje zatem osoby, które ze względu na niskie dochody i szczególną sytuację życiową, mimo poczynionych oszczędności w wydatkach i przy największej staranności nie mogą ponieść tych kosztów.
Powołany wyżej przepis wskazuje, że inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki pozytywne dla uwzględnienia wniosku spoczywa na wnioskującym o przyznanie prawa pomocy.
Biorąc pod uwagę sytuację materialną i życiową wnioskodawczyni przedstawioną w złożonym wniosku i wynikającą z akt sprawy uznano, że spełnia ustawowe przesłanki do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Wnioskodawczyni jak wynika z wniosku i skargi jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku, nie posiada więc żadnego stałego dochodu. Małżonek również nie ma stałej pracy, jak wskazała podejmuje jedynie czasami prace dorywcze. Wnioskodawczyni wprawdzie nie podała dochodów z tego tytułu, jednakże z akt sprawy wynika, że były one niewielkie. Z wniosku o umorzenie grzywny kierowanego do organu wynika, że mąż uzyskiwał z tego tytułu kwotę w wysokości ok. 800,00 złotych. Przy czym zauważyć należy, że w 2016r. mąż przebywał na leczeniu szpitalnym. Nadto wnioskodawczyni na trudną sytuację finansową powoływała się także w postępowaniu administracyjnym przed organem.
We wniosku PPF wnioskodawczyni wskazała, że wspólnie z rodziną utrzymują się ze świadczenia wychowawczego (500 plus), zasiłku rodzinnego w wysokości 124,00 złotych, celowych zasiłków z MOPSU ok. 380 złotych w sumie ok. 1000 złotych miesięcznie.
Wobec powyższego stwierdzono, że w obecnej sytuacji finansowej i życiowej w jakiej znajduje się wnioskodawczyni nie jest ona w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego samodzielnie, jak również ustanowić profesjonalnego pełnomocnika z wyboru. Uznano, że jest to wydatek przekraczający obecne jej możliwości finansowe.
Z tego względu, przyznano wnioskodawczyni prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego z urzędu.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.