Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tarnowska (spr.), , Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły, Sędzia WSA Izabela Ostrowska, Protokolant specjalista Piotr Bibrowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2016 r. sprawy ze skargi S. K. i A. K. na akt Starosty Powiatu [...] z dnia [...] kwietnia 2015 r. znak [...] w przedmiocie zmiany organizacji ruchu dla drogi gminnej postanawia: umorzyć postępowanie sądowe
Pismem z dnia [...] lipca 2015 r. S. i A. K., reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika, złożyli skargę na naruszenie interesu prawnego przez zatwierdzenie przez Starostę [...] projektu stałej organizacji ruchu dla drogi gminnej (ul. [...]) w miejscowości [...].
W uzasadnieniu skargi skarżący wskazali, że powyższy akt narusza ich interes prawny jako właścicieli gruntu, przez który przechodzić ma uwzględniony w powołanym projekcie stałej organizacji ruchu - dojazd do nieruchomości przy ul. [...] poprzez dopuszczenie ruchu dowolnie dużych pojazdów.
Wnieśli o uchylenie w całości zaskarżonego aktu oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
W odpowiedzi na skargę Starosta [...] wniósł o oddalenie skargi. Wyjaśnił, że zgodnie z § 8 ust. 7 Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach organ zarządzający ruchem określa termin ważności zatwierdzenia. Jeśli w terminie, o którym mowa w § 8, ust. 7 brak jest zawiadomienia o jej wprowadzeniu zatwierdzona organizacja ruchu traci ważność, zgodnie z § 12 ust. 4.
W związku z tym, iż przedmiotowe zmiany ujęte w zatwierdzonym pismem nr [...] projekcie zmian stałej organizacji ruchu dla drogi gminnej (ul. [...]) w miejscowości [...] nie zostały wprowadzone w okresie ważności zatwierdzenia projektu oraz braku powiadomienia do dnia [...] lipca 2015r. organizacja ruchu straciła ważność w dniu [...] lipca 2015r. Mając powyższe na względzie skarga jest bezzasadna.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.) - dalej: "ppsa", sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie stało się bezprzedmiotowe. Przy tym określenie "stało się" oznacza ujawnienie przyczyny, która w chwili wniesienia skargi nie istniała, a wystąpiła dopiero w toku rozpoznania sprawy.
Postępowanie sądowoadministracyjne staje się bezprzedmiotowe, jeśli w jego toku wystąpią zdarzenia, w następstwie których przestanie istnieć sprawa sądowoadministracyjna i wydanie wyroku stanie się zbędne lub niedopuszczalne. Na gruncie tego przepisu chodzi o zdarzenia będące przeszkodami o charakterze trwałym, powodującymi niemożność lub niecelowość dalszego prowadzenia postępowania. Postępowanie sądowe może stać się bezprzedmiotowe z różnych przyczyn, do których należy zaliczyć przykładowo wyeliminowanie z obrotu prawnego zaskarżonej decyzji (postanowienia) przez organ, który wydał tę decyzję w ramach tzw. samokontroli (art. 54 § 3 ppsa), wygaśnięcie decyzji (postanowienia), będącej przedmiotem skargi albo wygaśnięcie decyzji obarczonej terminem ustawowym lub ustalonym w decyzji, bądź ziszczenie się skutku tejże decyzji (postanowienia) (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Warszawa 2004, s. 235; T. Woś, H. Knysiak, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2005, str. 495 oraz wyrok NSA z dnia 25 października 2005 roku, sygn. akt II OSK 85/05, dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem orzeczenia.nsa.gov.pl).