Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Nowak, , Sędzia WSA Leszek Kamiński (spr.), Sędzia WSA Ewa Machlejd, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w 15 listopada 2011 r. sprawy ze skargi T. W. niewykonania wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 maja 2003 r. w sprawie o sygn. akt OSA 1/03 przez Szpital [...] postanawia zawiadomić Rektora [...] o istotnym naruszeniu prawa przez Szpital [...] w postaci nie prowadzenia zapisów księgi raportów lekarskich zgodnie z § 10 pkt 2 lit. d rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 grudnia 1992 r. w sprawie rodzajów dokumentacji medycznej, sposobu jej prowadzenia oraz szczegółowych warunków jej udostępniania (Dz. U. z 1993 r., Nr 3, poz. 13, ze zm.).
W dniu 20 lipca 2010 r. T. W. złożyła skargę na niewykonanie przez Szpital [...] wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 maja 2003 r. sygn. akt OSA 1/03, zgodnie z którym Szpital został obowiązany do wydania skarżącej zbiorczej dokumentacji medycznej, o której mowa w § 10 pkt 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 grudnia 1992 r. w sprawie rodzajów dokumentacji medycznej, sposobu jej prowadzenia oraz szczegółowych warunków jej udostępniania, w tym m.in. zapisów z księgi raportów lekarskich.
W toku rozpoznawania sprawy Sąd stwierdził, że Szpital nie może wykonać w pełni ww. wyroku, ponieważ nie prowadził księgi raportów lekarskich do czego był obowiązany na podstawie § 10 pkt 2 lit. d ww. rozporządzenia. Z odpowiedzi Szpitala udzielonej Sądowi przy piśmie z dnia 20 lipca 2011 r. wprost wynika, że Szpital takich dokumentów nie posiada. Natomiast z wcześniej składanych oświadczeń przez Szpital wynika, że nie prowadzono księgi raportów lekarskich dla oddziału, na którym przebywała skarżąca.
W tym stanie rzeczy Sąd uznał za właściwe na podstawie art. 155 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) poinformować o powyższym naruszeniu prawa Rektora [...]. Z uwagi na powyższe orzeczono jak w postanowieniu.