Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Zielińska - Śpiewak po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. J. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi B. J. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2015 r., znak: [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia
W dniu 28 października 2015 r. (data stempla urzędu pocztowego) B. J. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2015 r., znak: [...]. Skarga zawierała pozbawiony uzasadnienia wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej: p.p.s.a.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności będących jej przedmiotem. Natomiast stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Do wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności konieczne jest spełnienie przynajmniej jednej z przesłanek wskazanych w art. 61 § 3 p.p.s.a., przy czym ciężar wykazania ich istnienia spoczywa na skarżącym. Niedopełnienie tego obowiązku przez wnioskodawcę i poprzestanie na samym ogólnikowym wskazaniu zaistnienia zagrożenia bliżej nieokreślonej szkody uniemożliwia poczynienie stosownych ustaleń w zakresie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia.
We wniosku inicjującym przedmiotowe postępowanie skarżący nie wskazał żadnych argumentów, przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu, nie powołując nawet ustawowych przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Tak skonstruowany wniosek uniemożliwia dokonanie oceny, czy i jakie negatywne skutki mogą wystąpić w razie wykonania zaskarżonego postanowienia.
Jednocześnie Sąd podziela pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażony w postanowieniach z dnia 24 września 2014 r. w sprawach o sygn. akt II OZ 957/14 i II OZ 958/14, zgodnie z którym wykazanie przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu spoczywa na wnioskodawcy, zaś Sąd nie może domyślać się jego intencji ani też orzekać na podstawie całokształtu akt.
Kierując się powyższą argumentacją, Sąd rozstrzygnął jak w postanowieniu na podstawie art. 61 § 1 i 3 p.p.s.a.