Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Joanna Gierak -Podsiadły po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. S. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2013 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania postępowania egzekucyjnego postanawia: przywrócić W. S. termin do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 listopada 2013 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi W. S. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2013 r., znak: [...] wyrokiem z dnia 8 listopada 2013 r. skargę oddalił. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącemu w dniu 16 stycznia 2014 r. ( k- 56).
Postanowieniem z dnia 14 lutego 2014 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przyznał skarżącemu prawo pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego.
Pismem z dnia 25 lutego 2014 r. Okręgowa Izba Radców Prawnych w W. poinformowała, że pełnomocnikiem z urzędu dla skarżącego został wyznaczony radca prawny A. D.
Pismem z dnia 10 marca 2014 r. pełnomocnik skarżącego działający z urzędu wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od ww. wyroku, załączając skargę kasacyjną.
Pełnomocnik podniósł, że o ustanowieniu pełnomocnikiem dla skarżącego został powiadomiony pismem Okręgowej Rady Izby Radców Prawnych w W. z dnia 25 lutego 2014 r., które zostało mu doręczone w dniu 4 marca 2014r. Wskazał, że w dniu 5 marca 2014 r. zapoznał się z aktami sprawy.
Pełnomocnik podkreślił, że skarżącemu nie można zarzucić winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Wskazał, że bezspornym jest bowiem, iż do czasu ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika, skarżący nie mógł skutecznie wnieść skargi kasacyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej p.p.s.a. - jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywrócenie terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Zgodnie z art. 87 § 1 i 2 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności, wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Nadto, równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Brak winy w uchybieniu terminu można przyjąć tylko wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody w zachowaniu terminu, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Wynika z tego, że przeszkody te muszą mieć charakter zewnętrzny i obiektywny. Obowiązkiem strony jest więc uwiarygodnienie swojej staranności oraz wykazanie, że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu, była od niej niezależna (postanowienie NSA z dnia 28 września 2011 r. sygn. akt II FZ 508/11, Lex nr 948971).
Przede wszystkim zauważyć należy, że w orzecznictwie prezentowany jest pogląd, iż przyczyna uchybienia terminu do wniesienia środka zaskarżenia przez pełnomocnika ustanowionego przez sąd ustaje w dniu, w którym miał on pełną możliwość działania w sprawie, przy czym brak pełnomocnika profesjonalnego jest traktowany jako niezawiniona przyczyna strony w niezachowaniu terminu do dokonania czynności procesowej (por. postanowienie NSA z dnia 4 kwietnia 2012 r. sygn. akt I OZ 211/12, Lex nr 1136780; postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2011 r. sygn. akt II GSK 2206/11, Lex nr 1096801; postanowienie NSA z dnia 20 lipca 2011 r. sygn. akt II OZ 625/11, Lex nr 1083855).
Opisana powyżej sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie, natomiast wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej został złożony w terminie, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a. Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 4 kwietnia 2012 r. sygn. akt I OZ 211/12 (Lex nr 1136780), przyczyna uchybienia terminu ustaje nie później, niż 30 dni od dnia zawiadomienia pełnomocnika o wyznaczeniu do występowania w sprawie.
Równocześnie z wnioskiem pełnomocnik złożył skargę kasacyjną, wypełniając również dyspozycję art. 87 § 4 p.p.s.a.
Z tych przyczyn, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji postanowienia.