Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Stawecki po rozpoznaniu w dniu 20 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku [...] spółka z ograniczoną odpowiedzialnością [...] spółka komandytowa z siedzibą w W. o wstrzymanie wykonania decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] z dnia [...] listopada 2015 r. Nr [...] w sprawie ze skargi [...] spółka z ograniczoną odpowiedzialnością [...] spółka komandytowa z siedzibą w Warszawie na bezczynność [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] z dnia [...] listopada 2015 r. Nr [...].
[...] spółka z ograniczoną odpowiedzialnością [...] spółka komandytowa z siedzibą w W. ("skarżąca") wniosła skargę na bezczynność [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego.
W skardze został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] ("PINB") z dnia [...] listopada 2015 r., Nr [...], nakazującej skarżącej całkowitą rozbiórkę wolnostojącego nośnika reklamowego, wybudowanego na terenie działki ew. nr [...] z obrębu [...] przy ul. [...] przy wjeździe na teren strzelnicy Stadionu [...] od strony ul. [...] w W. W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że ww. decyzja nie powinna być wykorzystywana w obrocie prawnym jako ostateczna. Brak wstrzymania wykonania tej decyzji mógłby doprowadzić do nieodwracalnych skutków prawnych i narazić skarżącą na szkodę, w wyniku podejmowania przez organ działań na jej podstawie. Działania te mogą doprowadzić do bezzasadnego czy też przedwczesnego zastosowania wobec skarżącej przez organ środków przymusu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm., dalej w skrócie: "P.p.s.a."), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Jednak art. 61 § 3 P.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd, na wniosek skarżącego, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 P.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (wyjątek stanowią tu przepisy prawa miejscowego, które weszły w życie), chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Zwrot "w granicach tej samej sprawy" należy interpretować na tle art. 3 § 2 P.p.s.a. (przedmiot kontroli sądowej), a także art. 134 i 135 P.p.s.a. (zakres kontroli sądowej). W związku z tym, normą z art. 61 § 3 P.p.s.a. objęte będą zarówno akty wydane w pierwszej instancji, jak i np. akty, w stosunku do których toczy się postępowanie w trybie nadzwyczajnym lub w trybie autokontroli. Za takim rozumieniem tego zwrotu pośrednio opowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale wydanej w składzie siedmiu sędziów z dnia 27 czerwca 2000 r. sygn. akt FPS 12/99, publ. ONSA 2001/1/7, podjętej na gruncie poprzednio obowiązujących przepisów P.p.s.a., ale w tej mierze zachowującej aktualność także obecnie. Stwierdził w niej, że zwrot "w granicach danej sprawy", użyty w art. 29 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. nr 74, poz. 368 z późn. zm.), dotyczy sprawy w ujęciu materialnym.
Jak wskazuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych, zwrot "w granicach tej samej sprawy", użyty w art. 61 P.p.s.a., dotyczy sprawy w ujęciu materialnym, w związku z czym o postępowaniach prowadzonych w granicach danej sprawy można mówić wówczas, gdy przedmiotem tych postępowań będą sprawy wykazujące tożsamość podmiotową i przedmiotową. Sytuacja taka wystąpi wówczas, gdy akty lub czynności dotyczyć będą tych samych podmiotów, identycznego przedmiotu, stanu faktycznego oraz podstawy prawnej (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 września 2010 r. II GZ 246/10 LEX nr 743 040; z dnia 2 września 2009 r. II OZ 689/09 Lex nr 1 110 357; z dnia 12 czerwca 2012 r. II FZ 441/12 LEX nr 1 170 772).