Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogusław Cieśla po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. W. na bezczynność Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 16 lutego 2012 r. L. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę "na bezczynność pracownika NFZ".
W skardze L. W. podniósł, że Prezes NFZ nie czytał pism skarżącego i jest oszukiwany przez pracownika NFZ w Warszawie. Na podstawie wyniku badania USG z dnia (...) kwietnia 2010r. skarżący uważa, że badanie to nie wykazuje jego choroby i w związku z tym zwracał się pismami z dnia (...) marca 2010 r. i (...) lipca 2011 r. o pomoc do Prezesa NFZ. Jednakże tej pomocy skarżący nie uzyskał, gdyż "oszukuje pracownik NFZ".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) sąd odrzuca skargę jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Stosownie do art. 3 § 1 powołanej ustawy sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.
Ramy tej kontroli zakreśla przepis art. 3 § 2 tej ustawy stanowiąc, iż kontrola działalności publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na :
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Z mocy art. 3 § 3 w/w ustawy sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których sądową kontrolę przewidują przepisy ustaw szczególnych, a stosownie do art. 4 rozstrzygają również spory kompetencyjne między wymienionymi w tym przepisie organami.
Sądy administracyjne są zatem właściwe wyłącznie do rozpatrywania skarg w sprawach określonych w powołanych przepisach.
Z treści skargi wynika, że skarżący skarży nienależyte wykonywanie zadań przez pracownika Narodowego Funduszu Zdrowia. Sąd zatem uznał, że jest to skarga wniesiona na podstawie art. 227 kpa. Skarga wniesiona w tym trybie może mieć za przedmiot wszelkie działania, bezczynność lub zaniechanie każdego organu państwowego i samorządowego, jednakże nie daje podstaw do żądania wszczęcia postępowania administracyjnego.
Sąd administracyjny nie jest właściwy do rozpoznawania skarg powszechnych w rozumieniu działu VIII kpa, a więc skarg związanych z krytyką wykonywania zadań przez właściwe organy administracji albo przez ich pracowników (art. 227 i następne k.p.a.), ponieważ sprawy te nie zostały poddane kontroli Sądu ani na podstawie art. 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ani na podstawie przepisów ustaw szczególnych (zob. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 marca 2005 r., sygn. akt I SA/Wa 18/05, niepubl., postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2006 r., sygn. akt I SA/Wa 1785/06, Lex 320599, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lutego 2005 r., sygn. akt OSK 1110/04, Lex 171200).