Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Marek Wroczyński po rozpoznaniu w dniu 22 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. M., J. M., J. K. o wstrzymanie wykonania decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2008 r. i decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2008 r. w sprawie ze skargi K. M., J. M., J. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2008r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości postanawia : odmówić wstrzymania zaskarżonej decyzji i decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2008 r.
Pismem z dnia 28 sierpnia 2008 r. skarżący K. M., J. M., J. K., działający przez profesjonalnego pełnomocnika radcę prawnego, złożyli skargę na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2008r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2008 r. zezwalającą Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad na niezwłoczne zajęcie nieruchomości zabudowanej położonej w obrębie S. gm. G. niezbędnej do zrealizowania celu publicznego, jakim jest rozbudowa drogi krajowej Nr [...] oraz nadającą tej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.
Wraz z wniesioną skargą strona wystąpiła z wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2008 r. i decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2008 r. Wniosek ten został uzupełniony pismem z dnia 21 października 2008 r.
W uzasadnieniu przedmiotowego wniosku pełnomocnik skarżących podniósł, iż wykonanie zaskarżonych decyzji stworzy niebezpieczeństwo poniesienia przez skarżących niepowetowanych strat. Na podstawie powołanej decyzji Wojewody zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne, stronom doręczono tytuł wykonawczy i zawiadomienie o zastosowaniu środka egzekucyjnego w postaci przymusowego odebrania nieruchomości. Jednakże stronom nie został, wbrew treści art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. z 2003 r. nr 80, poz. 721), wskazany lokal zamienny. Ponadto sposób postępowania administracji narusza podstawowe prawa obywatelskie, budzi uzasadnione wątpliwości co do bezstronności organów i spowodować może niepowetowane szkody dla skarżących.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. po przekazaniu skargi przez organ sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji w całości lub w części. Cytowany przepis stanowi, iż wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji możliwe jest jedynie wówczas, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, lub trudnych do odwrócenia skutków. Obowiązek wykazania okoliczności uprawdopodobniających takie niebezpieczeństwo spoczywa na stronie, jednakże wniosek wniesiony przez pełnomocnika skarżących nie wskazywał, aby wykonanie zaskarżonego aktu mogło spowodować niebezpieczeństwo o jakim mowa w przytoczonym powyżej przepisie. Zaskarżona decyzja wydana została w oparciu o art. 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 80, poz. 721 ze zm.), który w ust. 3 stanowi, iż decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności, uprawnia do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, zobowiązuje do niezwłocznego wydania nieruchomości, opróżnienia lokali i innych pomieszczeń oraz uprawnia do faktycznego objęcia nieruchomości w posiadanie przez właściwego zarządcę drogi. Ponadto podkreślenia wymaga, iż zaskarżona decyzja uzyskała rygor natychmiastowej wykonalności z uwagi na szczególny charakter i ważny interes społeczny i gospodarczy, dotyczy ona bowiem procesu inwestycyjnego budowy drogi krajowej. Zatem jej wstrzymanie byłoby istotnym zaburzeniem tegoż procesu i jednocześnie naruszałoby w sposób rażący społeczny interes, który stał się podstawą wydania orzeczenia. Powołane przez stronę okoliczności, odnoszące się do braku dostarczenia stronom lokalu zamiennego, nie mogą stanowić podstawy dla wstrzymania wykonania decyzji, gdyż kolizja interesu indywidualnego z interesem społecznym sama przez się nie może przesądzać o pozytywnym rozstrzygnięciu tej kwestii. Ponadto wynikłe z wykonania decyzji szkody podlegają uwzględnieniu w trybie art. 18 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (tak postanowienie NSA z dnia 19 grudnia 2007 r., I OZ 961/07 oraz postanowienie NSA z dnia 8 października 2008 r., IOZ 772/08)