Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kabat - Rembelska (spr.) Sędziowie NSA Jan Bała Marzenna Zielińska Protokolant Bogusław Piszko po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2011 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej B. S.A. w S. O. E. w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. z dnia 8 września 2010 r. sygn. akt I SA/Bd 548/10 w sprawie ze skargi B. S.A. w S. O. E. w T. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu należności celnych oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w B. wyrokiem z 8 września 2010 r., oddalił skargę B. S.A. w S. Oddział E. w T. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] odmawiającą zwrotu należności celnych.
W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji podał, że [...] lutego 2009 r. do Naczelnika Urzędu Celnego w T. wpłynął wniosek Spółki B. o zwrot należności z tytułu wprowadzenia towarów na obszar celny Wspólnoty, pobranych w okresie od [...] maja 2004 r. do [...] października 2004 r. Wniosek dotyczył zwrotu należności celnych w łącznej kwocie [...] zł wraz z odsetkami za okres od dnia zapłaty należności celnych do dnia ich zwrotu, pobranych w stosunku do 146 zgłoszeń celnych dokonanych w Urzędach Celnych w T., G. i W.
Naczelnik Urzędu Celnego w T. decyzją z [...] sierpnia 2009 r., odmówił B. S.A. Oddział E. w T. zwrotu należności celnych przywozowych za towary objęte procedurą dopuszczenia do obrotu na podstawie zgłoszenia celnego z [...] czerwca 2004 r., z uwagi na uchybienie terminu do złożenia wniosku. Organ pierwszej instancji wyjaśnił, że zgodnie z obowiązującym art. 236 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE z 19 października 1992 r. L 302, s. 1 ze zm., Polskie Wydanie Specjalne Dz. U. UE z 2002 r. L 4, s. 307; dalej powoływane jako WKC), należności celne przywozowe lub wywozowe są zwracane lub umarzane po złożeniu wniosku we właściwym urzędzie celnym przed upływem trzech lat, licząc od dnia powiadomienia dłużnika o tych należnościach. Wniosek B. S.A. o zwrot należności celnych mógłby być przedmiotem merytorycznego rozstrzygnięcia w trybie art. 236 ust. 1 WKC, pod warunkiem złożenia go w terminie określonym w art. 236 ust. 2 WKC. W rozpoznawanej sprawie termin do złożenia takiego wniosku upłynął z dniem 14 czerwca 2007 r., zaś Spółka B. wystąpiła o zwrot należności celnych [...] lutego 2009 r.
Dyrektor Izby Celnej w T. decyzją z [...] kwietnia 2010 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy podniósł, że wbrew twierdzeniom zawartym w odwołaniu nie można uzależniać obowiązywania rozporządzeń Komisji (WE) na terytorium RP od ich ogłoszenia w języku polskim w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Przepisy rozporządzeń sporządzone w języku polskim są tekstem autentycznym od dnia przystąpienia, a zatem obowiązują od dnia akcesji. Dyrektor Izby Celnej za nieuzasadniony uznał również zarzut naruszenia art. 2 i art. 7 Konstytucji poprzez prowadzenie postępowania wbrew zasadzie demokratycznego państwa prawnego i naruszenie zasady nieretroakcyjności prawa. Organ podkreślił także, że strona nie wykazała żadnych nieprzewidzianych okoliczności lub wypadków losowych spowodowanych działaniem siły wyższej, co miałoby wpływ na niedochowanie trzyletniego terminu, o którym mowa w art. 236 WKC.
B. S.A. wniosła skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. Sąd pierwszej instancji uzasadniając oddalenie skargi stwierdził, że spór w sprawie sprowadzał się do rozstrzygnięcia kwestii dopuszczalności stosowania do towarów objętych zgłoszeniem celnym, dokonanym po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej postanowień WKC oraz Wspólnej Taryfy Celnej, których publikacja w języku polskim nastąpiła 1 października 2004 r.