Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Gronowski Sędziowie NSA Tadeusz Cysek (spr.) Maria Myślińska Protokolant Anna Wojtowicz-Hess po rozpoznaniu w dniu 16 października 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w O. z dnia 29 marca 2012 r. sygn. akt I SA/Ol 74/12 w sprawie ze skargi E. G. na decyzje Dyrektora Izby Celnej w O. z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...], nr [...] w przedmiocie określenia daty powstania długu celnego, określenia kwoty podatku akcyzowego, opłaty paliwowej oraz podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w O.; 2. zasądza od E. G. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w O. kwotę 650 (sześćset pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w O. wyrokiem z 29 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Ol 74/12 po rozpoznaniu skargi E. G. - U. (dalej: skarżący) uchylił decyzje Dyrektora Izby Celnej w O. (dalej: organ II instancji, organ odwoławczy) z dnia [...] grudnia 2011 r. w przedmiocie określenia daty powstania długu celnego, określenia kwoty podatku akcyzowego, opłaty paliwowej oraz podatku od towarów i usług oraz stwierdził, że zaskarżone decyzje nie podlegają wykonaniu i zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Dwoma decyzjami z dnia [...] grudnia 2011 r. Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] sierpnia 2010 r. i z dnia [...] sierpnia 2010 r. wydane w przedmiocie określenia daty powstania długu celnego, określenia kwoty podatku akcyzowego, opłaty paliwowej oraz podatku od towarów i usług wobec oleju napędowego wprowadzonego na obszar celny Wspólnoty. Organy wskazały, że w dniach: [...].01.2006 r., [...].01.2006 r., [...].02.2006 r., [...].02.2006 r., [...].02.2006 r., [...].03.2006 r., [...].04.2006 r., [...].04.2006 r., [...].05.2006 r., [...].04.2006 r. (dwa razy), [...].04.2006 r., [...].04.2006 r. (dwa razy), [...].04.2006 r., [...].04.2006 r.(dwa razy), [...].04.2006 r., [...].04.2006 r. kierowca autokaru marki [...]o nr rej. [...], w ramach prowadzonej przez E. G. działalności gospodarczej przekraczając granice Unii Europejskiej przez przejście graniczne w G., dokonał przywozu paliwa znajdującego się w zbiorniku paliwa zamontowanym w ww. pojeździe. Zgłoszone paliwo zostało zwolnione z należności przywozowych. Na powyższe okoliczności sporządzono protokoły z przyjazdu do RP wskazując m.in. ilość paliwa przy każdym przekroczeniu granicy, stan licznika przejechanych kilometrów i deklarowaną trasę przejazdu.
Naczelnik Urzędu Celnego w O. (dalej: organ I instancji) postanowieniami z dnia [...] maja 2011 r. wszczął postępowanie celne oraz podatkowe w sprawie przywozu paliwa następnie. Następnie w decyzji z dnia [...] i [...] sierpnia organ stwierdził, iż w chwili wjazdu pojazdu do RP autobus wyposażony był w standardowy zbiornik paliwa o pojemności 390 l. W trakcie wjazdów autobusu do Polski kierowcy deklarowali przywóz paliwa w ilościach odpowiednio: 470 l, 450 l, 490 l, 480 l, 470 l, 600 l, 580 l i 500l. Organ I instancji powołując się na przepisy wspólnotowe i krajowe wskazał, że paliwa przewożone w zwykłych zbiornikach pojazdów silnikowych wjeżdżających na obszar celny Wspólnoty są zwolnione z przywozowych celnych i podatkowych. W związku z dokonywanymi ustaleniami Organ stwierdził nadwyżkę oleju napędowego.
Po rozpatrzeniu odwołania E. G. Dyrektor Izby Celnej w O. decyzjami z dnia [...] grudnia 2011 r. utrzymał w mocy ww. decyzje organu I instancji. Organ odwoławczy wskazał, że w wydanej na zlecenie organu opinii rzeczoznawca stwierdził, że zamontowany w pojeździe zbiornik paliwa był zbiornikiem oryginalnym, fabrycznie zamontowanym przez producenta i odpowiadał definicji zbiornika zwykłego. W pojeździe w chwili wjazdu do RP zamontowany był standardowy zbiornik paliwa, a zadeklarowana ilość paliwa przekraczająca pojemność zbiornika podlegała należnościom celno -podatkowym. W ocenie organu ilość paliwa podana przez kierowcę wynikała z jego wiedzy oraz była poparta wskazaniami przyrządów w pojeździe. Organ celny mógł dokonać pomiarów paliwa, gdyby w związku z dokonanym zgłoszeniem powziął wątpliwości, bądź w związku z żądaniem kontrolowanego. Organ stwierdził, że kierowca autokaru, jako pracownik przewoźnika działał w jego imieniu i na jego rzecz, dlatego skutki działania kierowcy obciążają przewoźnika. W ocenie organu odwoławczego, skarżący kwestionując ilości paliwa w protokołach, powinien wnioskować o weryfikacje zgłoszenia celnego odnośnie ilości paliwa.