Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska (spr.), Sędzia NSA Jolanta Rajewska, Sędzia NSA Jerzy Solarski, Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2009r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2008 r. sygn. akt II SAB/Wa 19/08 w sprawie ze skargi W. F. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie udzielenia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 5 sierpnia 2008 r. sygn. akt II SAB/Wa 19/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi W. F. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, zobowiązał tegoż Ministra do rozpatrzenia jego wniosku z dnia [...] grudnia 2006 r. o udostępnienie informacji publicznej w części dotyczącej zapytania, czy rzecznik prasowy T. S. posiadał uprawnienie do wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wyjaśnił, że W. F. wnioskiem z dnia [...] grudnia 2006 r. wystąpił o udzielenie informacji, czy T. S. posiadał umocowanie prawne do wydawania w imieniu organu - Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji - decyzji administracyjnej, a także informacji dotyczącej L. O., przedstawionych w trzech punktach zapytania, zaś Minister udzielił wyczerpującej informacji co do L. O., natomiast co do T. S. poinformował, że ten z racji zajmowanego stanowiska, tj. jako rzecznik prasowy nie miał obowiązku legitymowania się odrębnym umocowaniem, bowiem tryb i zakres jego czynności, w tym dotyczące udzielania informacji publicznej regulują przepisy rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie organizacji i zadań rzeczników prasowych oraz decyzja Dyrektora Generalnego MSWiA w sprawie załatwiania spraw z zakresu dostępu do informacji publicznej. Taką odpowiedź Ministra Sąd uznał za niewystarczającą, przyznając rację skardze na bezczynność.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wniósł skargę kasacyjną od tego wyroku, domagając się jego uchylenia i umorzenia postępowania i zarzucając naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 149 ustawy - Prawo o postępowania przed sądami administracyjnymi, poprzez zobowiązanie do załatwienia wniosku W. F. z dnia [...] grudnia 2006 r., pomimo braku bezczynności w tym przedmiocie, co miało istotny wpływ na wynik sprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie, bowiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie naruszył art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej "P.p.s.a." Przepis ten stanowi, iż Sąd uwzględniając skargę na bezczynność, zobowiązuje do załatwienia sprawy i w niniejszej sprawie Wojewódzki Sąd zasadnie nałożył na Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji takie zobowiązanie.
Z akt sprawy wynika, iż W. F. domagał się udzielenia konkretnej informacji publicznej, tj. czy T. S. rzecznik prasowy MSWiA - posiadał umocowanie do wydawania decyzji administracyjnych, o których mowa w ustawie z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.).
Prostą i jednoznaczną odpowiedzią na to pytanie było potwierdzenie lub zaprzeczenie co do tego, czy takie pełnomocnictwo w rozumieniu art. 268a K.p.a. zostało wydane. Taka w sprawie nie została udzielona, gdyż odpowiedź Ministra zawierała jedynie ogólne informacje dotyczące praw i obowiązków rzeczników prasowych, w tym rzecznika MSWiA.
Nie była to zatem odpowiedź na wniosek skarżącego, zatem w tym zakresie informacja publiczna nie została udzielona.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 184 P.p.s.a.