Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Sikorska (spr.) sędzia NSA Elżbieta Kremer sędzia del. WSA Magdalena Józefczyk Protokolant sekretarz sądowy Justyna Stępień po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 4 lutego 2015 r. sygn. akt II SA/Rz 1036/14 w sprawie ze skargi Gminy A. na zarządzenie Burmistrza Miasta i Gminy Sieniawa z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie sprzedaży nieruchomości gruntowej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Gminy A. na rzecz Miasta i Gminy Sieniawa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 4 lutego 2015 r., sygn. akt II SA/Rz 1036/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę Gminy A. na zarządzenie Burmistrza Miasta i Gminy S. z dnia [...] w przedmiocie sprzedaży nieruchomości gruntowej
Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Zarządzeniem z dnia [...] Burmistrz Miasta i Gminy S., na podstawie art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (j.t.: Dz.U. z 2013 r., poz. 594), dalej u.s.g., art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm., na dzień orzekania przez Sąd obowiązuje tekst jednolity: Dz. U. z 2014 r., poz. 518) oraz § 5 ust. 2 uchwały nr [...] Rady Miejskiej w S. z [...] listopada 2011 r. ([...]) przeznaczył do sprzedaży, w drodze przetargu, nieruchomości gruntowe z zasobu nieruchomości Gminy S., oznaczone zgodnie z ewidencją gruntów i budynków miejscowości: C. - działka nr [...]
W dniu 12 czerwca 2014 r. Wójt Gminy A., działając na podstawie art. 102 u.s.g. złożył w Urzędzie Miasta i Gminy S. wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego Gminy A. "w ww. zarządzeniu". W wezwaniu tym wniósł o uchylenie zarządzenia wobec braku zgody zebrania wiejskiego wsi D. na sprzedaż nieruchomości, której to zgody wymaga art. 48 ust. 2 i 3 u.s.g., art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawy o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz.191 ze zm.), dalej ustawa z 10 maja 1990 r.
Pismem z dnia 3 lipca 2014 r. Burmistrz Miasta i Gminy S. poinformował o braku podstaw do uchylenia zarządzenia. Wyjaśnił, że wykonuje prawo własności wynikające z decyzji Wojewody Podkarpackiego z dnia [...] i podtrzymane przez Sąd Apelacyjny w R. - sygn. akt [...] z dnia [...] kwietnia 2012 r.
Gmina A. skierowała do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na "odmowę Burmistrza Miasta i Gminy S. do uchylenia zarządzeń w sprawie przeznaczenia do sprzedaży nieruchomości gruntowych stanowiących własność Gminy S.". W jej ocenie zarządzenie narusza art. 48 ust. 2 i 3 u.s.g. poprzez przyjęcie, że Rada Gminy albo Burmistrz Miasta i Gminy S. (z upoważnienia Rady Gminy S.), może uszczuplać dotychczasowe prawa sołectw do korzystania z mienia gminnego bez zgody Zebrania Wiejskiego oraz uznanie, że wszystkie przysługujące dotychczas mieszkańcom wsi prawa własności, użytkowania lub inne prawa rzeczowe i majątkowe tzw. mienie gminne po komunalizacji, mogą być naruszone. W ocenie skarżącej kwestionowane zarządzenie narusza także art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z 10 maja 1990 r. poprzez przyjęcie, że mienie gminne nabyte w wyniku komunalizacji, z dniem wejścia w życie przepisów u.s.g., z mocy prawa staje się mieniem gminy, na obszarze której jest ono położone (w okolicznościach sprawy - Gminy S.) oraz poprzez przyjęcie, że Gmina ta może naruszać prawa osób trzecich do tego mienia, w tym prawa wspólnot gruntowych i leśnych. Zdaniem skarżącej, wykładnia ww. przepisów prowadzi do wniosku, że zbycie nieruchomości gruntowych będących mieniem gminy nie może nastąpić obligatoryjnie bez zgody Zebrania Wiejskiego, nadto dotychczasowe prawa sołectw do korzystania z mienia gminnego nie mogą być naruszane czy uszczuplane.