Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędzia WSA del. Marian Wolanin (spr.) Protokolant: sekretarz sądowy Rafał Jankowski po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Powszechnej Spółdzielni [...] "[...]" w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 9 września 2010 r. sygn. akt II SA/Bk 365/10 w sprawie ze skargi Powszechnej Spółdzielni [...] "[...]" w S. na zarządzenie Burmistrza S. z dnia [...] lutego 2010r. nr [...] w przedmiocie przeznaczenia do sprzedaży w drodze przetargu ustnego nieograniczonego nieruchomości stanowiącej własność Gminy S. oddala skargę kasacyjną
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 września 2010 r. sygn. akt II SA/Bk 365/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę Powszechnej Spółdzielnia [...] "[...]" w S. na zarządzenie Burmistrza S. z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie przeznaczenia do sprzedaży w drodze przetargu ustnego nieograniczonego nieruchomości stanowiącej własność Gminy S.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
W dniu [...] lutego 2010 r. Burmistrz S., działając na podstawie art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz §2 ust. 1 Uchwały Rady Miejskiej w S. z dnia [...] marca 2008 r. Nr [...] w sprawie określenia zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub wynajmowania na czas oznaczony dłuższy niż trzy lata lub na czas nieoznaczony, podjął zarządzenie Nr [...] w sprawie przeznaczenia do sprzedaży w drodze przetargu ustnego nieograniczonego nieruchomości stanowiącej własność Gminy S. położoną w obrębie miasta S. u zbiegu ulic B. i D., składającą się z dwóch działek ewidencyjnych oznaczonych numerami geodezyjnymi: nr [...] o pow. 0,3557 ha i nr [...] o pow. 0,0344 ha o łącznej powierzchni 0,3901 ha.
Po uprzednim wezwaniu Burmistrza S. do zaprzestania naruszeń interesu prawnego przedmiotowym zarządzeniem, Powszechna Spółdzielnia [...] "[...]" w S. zaskarżyła to zarządzenie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku - na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wskazując, iż pismami z dnia [...] marca 2009 r. i z dnia [...] marca 2010 r. wystąpiła o nabycie działki geodezyjnej nr [...] położonej w S. przy ul. D. w trybie art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami na poprawę warunków zagospodarowania nieruchomości stanowiącej własność Spółdzielni oznaczonej działką nr [...]. Nabycie nieruchomości pozwoli na racjonalne i konieczne (z punktu widzenia uwarunkowań lokalizacyjnych) wykorzystanie terenu do podniesienia standardu obsługi klientów ich placówki handlowo - usługowej, poprzez rozbudowę zbyt małego parkingu.
Oddalając skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wskazał na spełnienie formalnych wymogów do jej złożenia na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym stwierdzając jednak, że skarżąca nie wykazała, aby w wyniku podjętego zarządzenia doszło do naruszenia jej interesu prawnego lub uprawnienia, polegającego na istnieniu związku między zawartym w kwestionowanym zarządzeniu unormowaniem, a jej własną indywidualną sytuacją prawną, wynikającą z przepisów prawa administracyjnego. Skarżąca naruszenia interesu prawnego upatruje bowiem w wyeliminowaniu z obrotu prawnego nieruchomości o nr [...] poprzez przeznaczenie jej do sprzedaży w drodze przetargu ustnego nieograniczonego, co pozbawi ją możliwości nabycia jej w odrębnym postępowaniu przetargowym lub w trybie bezprzetargowym. To uniemożliwi racjonalne zagospodarowanie obu nieruchomości zgodnie z wymaganiami prawa miejscowego, a przede wszystkim nieodwracalnie uniemożliwi rozbudowę istniejącego budynku, jak i pozbawi prawidłowej obsługi komunikacyjnej zaplecza i miejsc parkingowych. Trudności w dojeździe do nieruchomości skarżącej, utrudnią z kolei prowadzenie działalności handlowej. Tak sformułowany interes prawny i jego naruszenie jednak wyłącznie w sferze subiektywnych odczuć skarżącej, nie znajduje - w ocenie Sądu - pokrycia w obiektywnym naruszeniu obowiązującego prawa. Skarżącej nie przysługuje jakiekolwiek prawo, czy to rzeczowe, czy też wynikające ze stosunku zobowiązaniowego do nieruchomości, której dotyczy zaskarżone zarządzenie. Z samego zaś faktu zainteresowania nabyciem nieruchomości od gminy lub z faktu sąsiadowania z nią nie można wyprowadzać wniosku o naruszeniu interesu prawnego. Podobnie możliwość pogorszenia warunków dostępu do nieruchomości skarżącej w przypadku sprzedaży działki o nr [...] innej osobie może wskazywać jedynie na istnienie interesu faktycznego po stronie skarżącej w zachowaniu aktualnej sytuacji własnościowej nieruchomości, której dotyczy zarządzenie. W aktualnym stanie prawnym jedynie od woli gminy, wyrażonej w stosownej formie zależy, czy i na czyją rzecz nastąpi zbycie nieruchomości. Nie narusza więc interesu prawnego właściciela nieruchomości sąsiedniej zarządzenie przeznaczającego na sprzedaż w trybie przetargu nieruchomość stanowiącą własność gminy. Zarządzenie to w żaden bowiem sposób nie wpływa na sferę prawną właściciela nieruchomości sąsiedniej, o ile nie przysługuje mu żadne prawo rzeczowe na nieruchomości, której dotyczy zarządzenie. Zbudowanie systemu zaskarżalności zarządzeń na ochronie interesu publicznego i na ochronie naruszonego interesu prawnego powoduje, iż nie można wykładni art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym interpretować rozszerzająco, wyprowadzając naruszenie interesu prawnego z ogólnych wartości, a nie naruszenia przepisów prawa, które przyznają konkretny, indywidualny, aktualny, obiektywny interes prawny (uprawnienie). Uprawnienie wynikające z art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym nie ma charakteru actio popularis, tak więc nawet ewentualna sprzeczność zarządzenia z prawem nie daje legitymacji do wniesienia skargi, jeżeli zarządzenie to nie narusza prawem chronionego interesu prawnego lub uprawnienia skarżącego. Skoro więc skarżąca nie wykazała, w jaki sposób zaskarżonym zarządzeniem został naruszony jej interes prawny lub uprawnienie, to prowadzi do wniosku, że nie ma ona legitymacji procesowej do zaskarżenia przedmiotowego zarządzenia.