Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 sierpnia 2013 r. sygn. akt VII SA/Wa 161/13 w sprawie ze skargi Z. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2012 r. znak [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę kasacyjną
Prezydent [...] decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r. znak [...], wydaną na podstawie art. 5 ust. 3 i ust. 5 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 7 ze zm.), orzekł o zatrzymaniu Z. K. prawa jazdy nr [...]. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] postanowieniem z dnia [...] listopada 2012 r., wydanym na podstawie art. 134. i art. 127 § 2 k.p.a. w związku z art. 17 pkt 1 oraz art. 1 i 2 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 856 ze zm.), stwierdziło, że odwołanie Z. K. od powyższej decyzji zostało złożone z uchybieniem terminu do wniesienia odwołania. W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że decyzję organu I instancji wysłano Z. K. w dniu 21 czerwca 2011 r. Po dwutygodniowym awizowaniu urząd pocztowy w dniu 13 lipca 2011 r. zwrócił ją nadawcy. Taka próba doręczenia decyzji w trybie zastępczym (art. 44 k.p.a.), zdaniem Kolegium, nie była jednak skuteczna. W orzecznictwie powszechnie przyjmuje się, że dla uznania przesyłki za prawidłowo doręczoną konieczne jest wykazanie przez organ administracji, że placówka pocztowa, w sposób niebudzący wątpliwości, zawiadomiła adresata o nadejściu pisma i miejscu jego odbioru (wyrok NSA z dnia 16 kwietnia 2008 r. sygn. akt I FSK 599/07, LEX-505284, postanowienie NSA z dnia 4 listopada 2010 r. sygn. akt I FZ 420/10, LEX-74086). Miejsce, w którym pozostawione zostało zawiadomienie, musi wyraźnie wynikać ze zwrotnego potwierdzenia odbioru. Brak pewności co do takiego miejsca wyklucza możliwość przyjęcia fikcji prawnej doręczenia (postanowienie NSA z dnia 23 lutego 2011 r. sygn. akt II FSK 2635/10, LEX-7837889). Wobec niespełnienia warunków przewidzianych w art. 44 k.p.a. nie można przyjąć, by decyzję Prezydenta [...] doręczono Z. K. w dniu 12 lipca 2011 r. w trybie zastępczym. Za datę skutecznego doręczenia stronie wskazanego rozstrzygnięcia należy natomiast uznać dzień 16 kwietnia 2012 r. W tym bowiem dniu na prośbę Z. K. doręczono mu kopię decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy. Zatem termin 14 dni do złożenia odwołania trzeba liczyć dopiero od dnia 16 kwietnia 2012 r., co z kolei oznacza że termin do wniesienia odwołania upłynął w dniu 30 kwietnia 2012 r. Z. K. odwołanie od decyzji Prezydenta [...] złożył dopiero w dniu 23 maja 2012 r. Skoro czynności tej dokonał po upływie ustawowego terminu, to organ zobowiązany był stwierdzić, że odwołanie zostało złożone po terminie. Rozpoznanie spóźnionego odwołania prowadziłoby do rażącego naruszenia prawa, gdyż oznaczałoby rozpoznanie odwołania od decyzji, która stała się ostateczna.
Postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2012 r. Z. K. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W uzasadnieniu swej skargi przyznał, że decyzji organu I instancji nie odebrał z urzędu pocztowego. Dopiero po pewnym czasie otrzymał ją w urzędzie dzielnicy. Przy odbiorze urzędniczka wskazała na awizowanie przesyłki i poinformowała go, że skoro upłynął termin, to nie może już wnieść odwołania. On zdecydował się jednak złożyć później odwołanie, ale okazało się ono spóźnione. Zdaniem skarżącego, jego odwołania nie rozpatrzono na skutego tego, że został przez urzędniczkę wprowadzony w błąd.