Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Czesława Nowak - Kolczyńska Sędziowie: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Sędzia del. WSA Rafał Wolnik po rozpoznaniu w dniu 21 września 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych T. S., R. S., K. A., L. K., J. A. oraz Ministra Infrastruktury i Rozwoju od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 lipca 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 705/15 w sprawie ze skargi "N." Spółki Akcyjnej z siedzibą w N. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. oddala skargi kasacyjne; 2. zasądza od T. S., R. S., K. A., L. K., J. A solidarnie na rzecz "N." Spółki Akcyjnej z siedzibą w N. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego; 3. zasądza od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz "N." Spółki Akcyjnej z siedzibą w N. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 29 lipca 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 705/15, po rozpoznaniu skargi "N." Spółki Akcyjnej z siedzibą w N. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji - 1. uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...]; 2. stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądził od organu na rzecz skarżącej kwotę 457 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Wojewoda N. decyzją z dnia [...] grudnia 1995 r. nr [...] uwłaszczył P. działkami nr [...] w obrębie [...], nr [...] w obrębie [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...] w obrębie [...], położonymi w N..
W dniu 15 czerwca 2010 r. T. S., R. S., K. A., L. K. i J. A. wystąpili z wnioskiem o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji wskazując, że w dacie uwłaszczenia Skarb Państwa nie był właścicielem części ww. nieruchomości.
Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. stwierdził nieważność decyzji Wojewody N. z dnia [...] grudnia 1995 r. w części odnoszącej się do działki nr [...].
Z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy wystąpili: T. S., R. S., K. A., L. K. i J. A. oraz N. S.A. w N..
Minister Infrastruktury i Rozwoju decyzją z dnia [...] lutego 2015 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu Minister wskazał, iż zasadnicze znaczenie dla dokonania oceny legalności decyzji Wojewody N. z dnia [...] października 1995 r. ma ustalenie, czy organ wojewódzki prawidłowo uznał zaistnienie w dniu 5 grudnia 1990 r. ustawowych przesłanek uwłaszczenia P. w N. Wyjaśnił, że jedną z takich przesłanek jest przesłanka własności Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego na dzień 5 grudnia 1990 r. - a tymczasem na własność Skarbu Państwa nie przeszedł udział wynoszący 1/3 w prawie własności dawnej parceli nr [...], która weszła w skład działki nr [...]. Udział w ww. parceli pozostał własnością następców prawnych dotychczasowej współwłaścicielki.
W zakresie zarzutu dotyczącego udziału wszystkich zainteresowanych w sprawie organ przyjął, że stronami postępowania administracyjnego dotyczącego oceny legalności decyzji uwłaszczeniowej nie są następcy prawni H. H. oraz I. H. gdyż we właściwym postępowaniu cywilnym nie zostało przesądzone, iż udziały w prawie własności pgr. [...] objętej lwh [...], przysługujące uprzednio H. H. oraz I. H., nie przeszły na własność Skarbu Państwa w trybie przepisów o reformie rolnej, jak również nie wykazano, aby następcom prawnym ww. współwłaścicieli przysługiwały obecnie jakiekolwiek prawa do przedmiotowego gruntu.
Organ stwierdził, iż nie została spełniona jedna z podstawowych przesłanek uwłaszczenia. Wskazał na wydanie przez sądy powszechne prawomocnych wyroków, które przesądzały, iż w dniu 5 grudnia 1990 r. właścicielem części przedmiotowej działki w 1/3 udziału, były osoby fizyczne a nie Skarb Państwa. Skutkowało to uznaniem, że sporna decyzja była w części wadliwa a wadliwość ta miała charakter rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., gdyż rażąco narusza art. 2 ust. 1 o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464 ze zm. - dalej jako ustawa).