Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Banasiewicz Sędziowie NSA Jolanta Rudnicka (spr.) del. WSA Marian Wolanin Protokolant starszy asystent sędziego Kamil Buliński po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 792/12 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu podziału nieruchomości oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 14 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 792/12 oddalił skargę M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lutego 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu podziału nieruchomości.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Prezydent W. w wyniku wszczęcia postępowania z urzędu, decyzją z dnia [...] marca 2011 r., nr [...] odmówił zatwierdzenia podziału nieruchomości położonej w W. przy ul. [...], uregulowanej w księdze wieczystej nr [...], którą stanowi zabudowana działka gruntu nr [...] o pow. [...] ha w obrębie [...], na działki nr [...] o pow. [...] ha i nr [...] o pow. [...] ha, wykazane na mapie sytuacyjnej nieruchomości z projektowanym podziałem do rewindykacji i w sporządzonym do tej mapy wykazem zmian danych ewidencyjnych dotyczących działki, przyjętymi do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego dnia [...] października 2010 r. za nr ewidencyjnym [...], stanowiącymi załącznik do decyzji, w celu realizacji roszczeń wynikających z art.
7 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279).
Odwołanie od powyższej decyzji wniósł M. K.
Decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. nr Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] marca
2011 r.
Rozpatrując odwołanie Kolegium stwierdziło, że wbrew zarzutom skarżącego w świetle akt sprawy (mapy z projektem podziału działki nr [...]) granice dawnej nieruchomości hipotecznej Hip. Nr [...] obejmują również część obszaru działki nr [...] w granicach projektowanej do wydzielenia działki nr [...] o pow. [...] ha. W toku postępowania ustalono, że przedmiotowa działka znajduje się na obszarze układu urbanistycznego [...], wybudowanego w latach 1948 -1955, wpisanego do rejestru zabytków decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r., nr [...].
Organ podał, że decyzją z dnia [...] października 2010 r., nr [...] Stołeczny Konserwator Zabytków nie zezwolił na podział działki nr [...], co w ocenie Kolegium w pełni uzasadniało podjęcie decyzji o odmowie zatwierdzenia podziału przedmiotowej nieruchomości. Organ odwoławczy zaznaczył, że wyżej wymieniona decyzja dotychczas nie została wyeliminowana z obrotu prawnego w postępowaniu wznowieniowym.
Skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniósł M. K. zarzucając jej naruszenie art. 138 § 1 pkt 2 in fine k.p.a. przez jego niezastosowanie oraz art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. przez jego błędne zastosowanie. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu skargi podniesiono, że Kolegium powtórzyło jedynie w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji argumentację organu I instancji nie podejmując nawet próby rozstrzygnięcia wątpliwości, czy część gruntu pod budynkiem przy ul. [...] wchodzi w skład dawnej działki hipotecznej nr [...], a zatem, czy zaspokojenie roszczenia dekretowego musi skutkować koniecznością dokonania podziału gruntu pod tym budynkiem. W ocenie skarżącego nieuzasadnione jest przyjmowanie przez organy obu instancji, że część działki hipotecznej nr [...] jest obecnie zabudowana budynkiem przy ul. [...], gdyż obecny budynek przy ul. [...] jest tożsamy z budynkiem frontowym dawnej kamienicy. Hipoteza zaś, że budynek frontowy przy ul. [...] cofnął się od granicy swojej działki hipotecznej, aby na zwolnionym pasie gruntu o szerokości niespełna jednego metra powierzchni [...] m2 można było zbudować część budynku przy ul. [...] jest nietrafna. W ocenie skarżącego widoczna na załączonej do decyzji Prezydenta W. mapie sytuacyjnej rozbieżność pomiędzy długością frontu budynku oznaczoną na dziewiętnastowiecznym szkicu i długością wynikającą z pomiarów przeprowadzonych współcześnie i nie przekraczająca jednego metra może być wynikiem różnicy dokładności z jaką sporządzono oba dokumenty.