Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska Sędziowie: Sędzia NSA Maciej Dybowski (spr.) Sędzia del. WSA Tomasz Grossmann po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Przedsiębiorstwa Komunikacji Samochodowej "[...]" S.A. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 września 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 842/15 w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Komunikacji Samochodowej "[...]" S.A. w W. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie uwłaszczenia 1. oddala skargę kasacyjną, 2. oddala wniosek uczestników postępowania o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Wyrokiem z dnia 15 września 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 842/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Przedsiębiorstwa [...] S.A. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
Wyrok ów zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Wojewoda [...] (dalej Wojewoda), na podstawie art. 2 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1990 r. nr 79, poz. 464 ze zm., dalej ustawa zmieniająca bądź uzmugg) i przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 marca 1993 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczenia osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu (Dz. U. nr 23, poz. 97), decyzją z [...] sierpnia 1994 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] sierpnia 1994 r.) stwierdził nabycie przez Przedsiębiorstwo [...] z dniem 5 grudnia 1990 r. prawa użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w W. przy [...] o pow. 44594 m2.
Minister Infrastruktury i Rozwoju (dalej Minister) decyzją z [...] grudnia 2014 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] grudnia 2014 r.) po rozpatrzeniu wniosku następców prawnych byłych właścicieli nieruchomości warszawskiej oznaczonej jako "[...]" stwierdził nieważność decyzji z [...] sierpnia 1994 r., w części dotyczącej aktualnej działki nr [...] z obrębu [...] w granicach opisanej nieruchomości warszawskiej [hipotecznej "[...]" o pow. 2 ha 12 arów 47 m2]. Minister wskazał, że w dacie [" 5 grudnia 1990 r. jak i w dniu"] wydania przez Wojewodę decyzji uwłaszczeniowej, pozostawał nierozpatrzony wniosek prawnych poprzednich właścicieli o "stwierdzenie nieważności orzeczenia o nacjonalizacji" [winno być "o przyznanie prawa własności czasowej, złożony w trybie przewidzianym w art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r.; s. 1, 7 decyzji z [...] sierpnia 1994 r.]. Te dwie okoliczności wskazują jednoznacznie, że decyzja uwłaszczeniowa została wydana z rażącym naruszeniem art. 2 ust. 1-2 uzmugg i art. 97 § 1 pkt 4 kpa.
Po rozpatrzeniu wniosku Przedsiębiorstwa [...] S.A. w W. (dalej Spółka bądź skarżąca), Minister Infrastruktury i Rozwoju decyzją z [...] marca 2015 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] marca 2015 r.) utrzymał w mocy własną decyzję z [...] grudnia 2014 r.
Minister wskazał, że przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Skarb Państwa na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. nr 50, poz. 279 ze zm., dalej dekret warszawski) w związku z ustawą z dnia 20 marca 1950 r. o terenowych organach jednolitej władzy państwowej (Dz. U. nr 14, poz. 130), co potwierdza podstawa wpisu Skarbu Państwa w dziale II księgi wieczystej [...].
Prawo zarządu spornym gruntem na rzecz Przedsiębiorstwa [...] wynika z decyzji Kierownika Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Prezydium Rady Narodowej [...] z [...] października 1973 r. nr [...]. Spełnione zatem były przesłanki uwłaszczenia, o których mowa w art. 2 ust 1-2 uzmugg, z zastrzeżeniem nienaruszenia praw osób trzecich.