Nadto przepis art. 113 par. 1 Kpa wyraźnie stanowi, że sprostowania decyzji organ może dokonać w formie postanowienia, na które zgodnie z par. 3 art. 113 Kpa przysługuje zażalenie.
Nie zostało wyjaśnione w toku postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym, czy tryb ten został wyczerpany a doręczona skarżącej wraz z pismem decyzja, doręczona zostałam w prawidłowym brzmieniu po jej sprostowaniu, czy też jest to druga wydana w sprawie decyzja, w dodatku antydatowana, o treści odmiennej niż poprzednia. Sprostowanie tak jak w niniejszej sprawie może dotyczyć kwestii ważnej dla strony postępowania i musi ona mieć możliwość złożenia środka odwoławczego od takiego orzeczenia dla ochrony swoich interesów. Nie do zaakceptowania w państwie prawa jest zatem sytuacja, gdzie organ administracji publicznej "prostuje" decyzje w formie pisma skierowanego do strony, co nie podlegałoby żadnej kontroli. Działanie takie podważa zasadę zaufania obywateli do organów Państwa wyrażoną w art. 8 Kpa.
Wszystkie te okoliczności powinien wyjaśnić sąd I instancji orzekający w sprawie. Uzasadnienie wyroku nie pozwala jednak uznać, że sąd okoliczności te badał, pomimo iż były one podnoszone w toku postępowania. Uniemożliwia to sądowi kasacyjnemu dokonanie prawidłowej kontroli instancyjnej zaskarżonego orzeczenia i czyni zasadnym zarzut naruszenia art. 141 par. 4 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Mając to na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 par. 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.
O kosztach orzeczono w oparciu o przepis art. 203 pkt 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.