Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Mirosław Wincenciak Sędzia del. WSA Krzysztof Dziedzic Protokolant sekretarz sądowy Joanna Ołdakowska po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Infrastruktury i Budownictwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 listopada 2017 r. sygn. akt I SAB/Wa 473/17 w sprawie ze skargi B. Z. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji I. oddala skargę kasacyjną, II. zasądza od Ministra Inwestycji i Rozwoju na rzecz skarżącej B. Z. kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 8 listopada 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt I SAB/Wa 473/17):
1. zobowiązał Ministra Infrastruktury i Budownictwa do rozpoznania wniosku skarżącej B. Z. z 29 lipca 2016 r.:
a. w zakresie dotyczącym stwierdzenia nieważności decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z [...] października 2000 r. oraz utrzymanej przez nią w mocy decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z [...] lipca 2000 r. - w terminie trzech miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy,
b. w zakresie dotyczącym stwierdzenia nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z [...] lutego 1952 r. oraz utrzymanego przez nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej [...] z [...] października 1951 r. - w terminie jednego miesiąca od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy,
2. stwierdził, że organ dopuścił się bezczynności, która nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa,
3. zasądził od organu na rzecz skarżącej kwotę 597 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło na tle następującego stanu faktycznego i prawnego sprawy.
Pismem z 29 lipca 2016 r. skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z [...] października 2000 r. i poprzedzającej ją decyzji tego organu z [...] lipca 2000 r. oraz decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z [...] lutego 1952 r. i utrzymanego nią w mocy orzeczenia Prezydium Rady Narodowej [...] z [...] października 1951 r. o odmowie przyznania dotychczasowym właścicielom prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...].
Pismem z 23 maja 2017 r. skarżąca wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez wydanie rozstrzygnięcia w sprawie, a pismem nadanym 10 lipca 2017 r. skarżąca złożyła skargę na bezczynność organu.
W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury i Budownictwa wniósł o jej oddalenie, wyjaśniając, że pismami z 26 sierpnia 2016 r., 20 lutego 2017 r., 28 kwietnia 2017 r. oraz 28 lipca 2017 r. występował do odpowiednich komórek organizacyjnych Urzędu [...] o nadesłanie akt własnościowych przedmiotowej nieruchomości, które do chwili obecnej do Ministerstwa nie wpłynęły. Z kolei przy pismach z 28 kwietnia 2017 r. i 28 lipca 2017 r. informował stronę o przyczynach zwłoki i nowych terminach rozpoznania sprawy, wyznaczonych odpowiednio do 31 lica 2017 r., a następnie do 30 września 2017 r. Minister zwrócił nadto uwagę, iż sprawy dotyczące nieruchomości warszawskich wymagają odniesienia się przez organ do stanu, który istniał kilkadziesiąt lat temu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał skargę za zasadną. Jak podkreślił Sąd, dla stwierdzenia bezczynności nie ma znaczenia fakt, z jakich powodów dany akt administracyjny nie został podjęty, a w szczególności czy zostało to spowodowane zawinioną lub też niezawinioną opieszałością organu, ani stopień przekroczenia terminu załatwienia sprawy. Okoliczności jakie spowodowały zwłokę oraz działania organu w toku rozpoznawania sprawy (jak też zaniechania) i stopień przekroczenia terminów, będą miały natomiast znaczenie przy ocenie, czy stwierdzona bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 149 § 1a ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.). Odwołując się norm z art. 12 oraz art. 35 i art. 36 K.p.a., Sąd uznał, że Minister pozostaje w bezczynności. Wniosek wpłynął do organu 5 sierpnia 2016 r. i od tej daty rozpoczął bieg określony w art. 35 § 3 K.p.a. termin do załatwienia sprawy. Zgodnie z art. 61 § 3 K.p.a. datą wszczęcia postępowania na żądanie strony jest dzień doręczenia żądania organowi administracji publicznej. To, że powyższe podanie zainicjowało więcej niż jedną sprawę administracyjną w rozumieniu art. 1 pkt 1 K.p.a., wynika z treści sformułowanego w nim żądania i specyfiki postępowań jakich przeprowadzenia oczekuje strona.