W sytuacji, gdy jest jeden urząd pracy dla dwóch powiatów, to decyzje administracyjne muszą pochodzić - stosownie do właściwości miejscowej - od jednego bądź drugiego starosty. Nie ma natomiast żadnych przeszkód a zapewne jest taka praktyka, że każdy ze starostów upoważnia tego samego pracownika urzędu pracy do wydawania w jego imieniu decyzji. W konsekwencji upoważniony pracownik wydaje decyzję w sprawach regulowanych przez ustawę o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy z powołaniem się na upoważnienie tego starosty, który jest miejscowo właściwy do rozstrzygnięcia w danej sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Runge- Lissowska Sędziowie: sędzia NSA Stanisław Nowakowski (spr.) sędzia NSA Jolanta Rajewska Protokolant Anna Krakowiecka po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 stycznia 2007 r. sygn. akt III SA/Łd 218/06 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Wojewody Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie utraty statusu bezrobotnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. przyznaje adwokatowi M. G. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wynagrodzenie w kwocie 120 /sto dwadzieścia/ złotych wraz z należnym podatkiem od towarów i usług tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Wyrokiem z dnia 10 stycznia 2007 r. sygn. akt III SA/Łd 218/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę A. K. na decyzję Wojewody Ł. z dnia [...] nr [...].
Sąd administracyjny przeprowadził analizę podstawowego zarzutu skargi, a mianowicie naruszenia właściwości miejscowej przez organ wydający decyzję w pierwszej instancji, to jest przez Starostę Powiatu P., zamiast Prezydenta Miasta (na prawach powiatu) P.. Sąd I instancji podniósł, że zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99 poz. 1001 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w dacie orzekania, do zadań samorządu powiatu w zakresie polityki rynku pracy należy wydawanie decyzji o uznaniu lub odmowie uznania danej osoby za bezrobotną lub utracie statusu bezrobotnego. W świetle art. 10 ust. 4 tejże ustawy organem właściwym w postępowaniu administracyjnym w sprawach związanych z wykonywaniem zadań wynikających z ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, jest starosta, a organem wyższego stopnia jest wojewoda. Po myśli art. 9 ust. 7 cytowanej ustawy starosta może w formie pisemnej upoważnić dyrektora powiatowego urzędu pracy lub na jego wniosek innych pracowników tego urzędu do załatwiania w imieniu starosty spraw, w tym do wydawania decyzji, postanowień oraz zaświadczeń w trybie przepisów o postępowaniu administracyjnym.
Zdaniem Sądu przekształcenia urzędów pracy związane z reformą administracji publicznej przebiegały nieco inaczej niż innych urzędów i instytucji, gdyż odbyły się w dwóch etapach. W pierwszym, dokonane zostało z dniem 1 stycznia 1999 roku dostosowanie organizacji i obszarów działania wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy do nowej organizacji administracji publicznej. Miało to miejsce na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133 poz. 872 ze zm.), oraz wydanego na jego podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 30 grudnia 1998 r. (Dz. U. Nr 166 poz. 1247). Na tym etapie przekształceń rejonowe urzędy pracy przekształciły się w powiatowe urzędy pracy, z tym że zgodnie z § 2 ust. 2 powyższego rozporządzenia, w miastach będących siedzibą zarządu powiatu i zarządu miasta na prawach powiatu tworzy się jeden powiatowy urząd pracy, obejmujący swym zasięgiem obszar powiatu. Na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 1998 r. w sprawie utworzenia powiatów (Dz. U. Nr 103 poz. 652) został zaś utworzony powiat [...] z siedzibą władz w P. oraz P. - miasto na prawach powiatu.
Dalej idące przekształcenia odbyły się rok później i związane były z przekazaniem zorganizowanych już w nowym kształcie powiatowych urzędów pracy do powiatowej administracji zespolonej, co przewidywał przepis art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r.
W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z cytowanych wyżej przepisów wynika, że objęcie zwierzchnictwa Powiatowego Urzędu Pracy w P. obejmującego zasięgiem swego działania powiat [...] z siedzibą władz zarządu w P., jak i P. - miasto na prawach powiatu - przez Starostę P., było zgodne z powyższymi przepisami i nie narusza wskazanego przez skarżącego przepisu art. 26 ust. 2 pkt 2 i art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. W ocenie Sądu interpretacja art. 26 ust. 2 pkt 2 prowadzi do wniosku, że przejęcie instytucji i jednostek organizacyjnych z dniem 1 stycznia 1999 roku następuje również wtedy, gdy dotychczasowy obszar działania tych jednostek lub jednostki organizacyjnej obejmuje obszar więcej niż jednej jednostki organizacyjnej samorządu terytorialnego, i jeżeli właściwe organy jednostek samorządu terytorialnego, których obszar pokrywa się z obszarem działania tych jednostek organizacyjnych, nie zawrą do dnia 31 grudnia 1998 r. porozumienia, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym(...) określającego jednostki samorządu terytorialnego właściwego do przejęcia instytucji lub jednostek organizacyjnych. Zdaniem Sądu przepis ten nie nakazuje, jak twierdzi skarżący, zawarcia porozumienia do dnia 31 grudnia 1998 r. w każdym przypadku, a przewiduje je tylko w sytuacji, gdy na mocy tych porozumień mają być określone właściwe jednostki samorządu terytorialnego do przejęcia jednostek organizacyjnych i instytucji. Utworzenie jednego PUP w P. i objęcie zasięgiem jego działania zarówno powiatu [...], jak i miasta na prawach powiatu odbyło się zaś zgodnie z przepisami prawa wskazującymi jednostki samorządu terytorialnego właściwe do przejęcia jednostek organizacyjnych. Również w opinii Sądu zawarte w dniu [...] Porozumienie, którego legalność kwestionuje skarżący, nie dotyczyło wzajemnego przekazania prowadzenia zadań publicznych, a potwierdzało jedynie ich prowadzenie przez jednostki przewidziane do ich wykonywania w przepisach obowiązującego prawa, które miało za cel uściślenie współpracy.