W skardze na powyższe postanowienie Ministra, O. T. zarzuciła naruszenie art. 88 § 1 w zw. z art. 50 § 1 k.p.a. poprzez błędne ustalenie, jakoby wyjaśnienia biegłego były niezbędne dla rozstrzygnięcia sprawy, a w konsekwencji uznanie, że grzywna została zasadnie orzeczona oraz art. 124 § 2 w zw. z art. 7 k.p.a. poprzez brak poczynienia niezbędnych ustaleń w przedmiocie zbadania przesłanek wyłączenia rzeczoznawcy. W oparciu o tak sformułowane zarzuty wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia. W uzasadnieniu skargi podniosła, że Wojewoda nie dokonał definitywnego ustalenia stanu prawnego wszystkich nieruchomości, które są przedmiotem operatów, wobec powyższego potwierdzenie ich aktualności jak i sporządzenie nowych było niezasadne, niemożliwe i niecelowe. Zatem według skarżącej, przesłanka niezbędności udziału osoby w czynności organu z art. 50 § 1 k.p.a nie została spełniona, a więc organ nie był uprawniony do wezwania strony do udziału w sprawie pod rygorem sankcji z art. 88 § 1 k.p.a., a w konsekwencji do jej nałożenia. Ponadto skarżąca podniosła, że zachodziły okoliczności uzasadniające wyłączenie jej z udziału w postępowaniu i złożyła wniosek o wyłączenie z dnia [...] września 2014 r. wskazując w nim jak i w zażaleniu na postanowienie Wojewody z dnia [...] maja 2015 r. zarówno na okoliczności uzasadniające jej wyłączenie na podstawie art. 24 § 1 pkt 6 k.p.a. jak i na podstawie art. 24 § 3 k.p.a. w związku z pozostawaniem skarżącej w długotrwałym konflikcie z piastunem organu I instancji co do zapłaty wynagrodzenia oraz ze względu na toczące się wobec niej postępowania przed Komisją Odpowiedzialności Zawodowej przy Ministrze Infrastruktury i Rozwoju wszczęte w związku z postępowaniem przed organem I instancji. W związku z tym zachowanie obiektywizmu w stosunku do organu było przez skarżącą niemożliwe.
W odpowiedzi na skargę Minister o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 grudnia 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 3188/15 oddalił skargę. Według Sądu, ustalenia poczynione przez organy obu instancji były prawidłowe, jak również nie można im zarzucić naruszenia wskazanych w skardze przepisów. Bezsporne są ustalenia stanu faktycznego. Wezwanie, o którym mowa zostało stronie skarżącej skutecznie doręczone i zawierało pouczenie biegłej o treści art. 80 k.p.a. Biegła nie zastosowała się do wezwania organu I instancji do uzupełnienia opinii w określonym zakresie. W ocenie Sądu powyższe okoliczności uzasadniały zastosowanie przez organy orzekające w niniejszej sprawie art. 88 § 1 k.p.a. Odnosząc się z kolei do kwestii wyłączenia biegłej, Sąd przyznał, że zarówno na podstawie art. 24 § 1 pkt 6 k.p.a. jak i art. 24 § 3 w zw. z art. 84 § 2 k.p.a. oraz art. 176 ustawy o gospodarce nieruchomościami wskazać należy, że wniosek skarżącej z dnia 17 września 2014 r. o wyłączenie z udziału w charakterze biegłego we wszystkich niezakończonych postępowań w ramach wiążącej z Wojewodą umową, ze względu na konflikt co do wypłaty wynagrodzenia w sprawach o sygn. [...] został przez Wojewodę rozpoznany postanowieniem z dnia [...] października 2014 r., którym organ odmówił wyłączenia biegłej O. T.