Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Błesiński, Sędziowie sędzia WSA Wiesława Pierechod, sędzia WSA Wojciech Czajkowski (sprawozdawca), Protokolant Sekretarz sądowy Monika Rząp, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 28 czerwca 2012r. sprawy ze skarg spółki A na decyzje Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" z dnia "[...]" nr "[...]" z dnia "[...]" nr "[...]" z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie uznania za nieprawidłowe danych zawartych w zgłoszeniu celnym oraz określenia kwoty podatku od towarów i usług oddala skargi
Zaskarżonymi czterema decyzjami z dnia 8 i 20 lutego 2012 r. Dyrektor Izby Celnej, po rozpatrzeniu odwołań A Sp. z o.o. z siedzibą w C., utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Celnego z dnia 31 października oraz 3, 14 i 15 listopada 2011 r. w przedmiocie uznania za nieprawidłowe danych zawartych w zgłoszeniu celnym oraz określenia kwoty podatku od towarów i usług.
Z przesłanych do kontroli Sądu, wraz ze skargami na powyższe decyzje, akt wynika następujący stan sprawy.
W dniach od 11 do 14 i od 22 do 28 czerwca oraz od 1 do 3 i od 17 do 21 lipca 2011 r. Spółka z o.o. A wprowadziła do składu celnego, importowany z Federacji Rosyjskiej w wagonach, węgiel kamienno - bitumiczny w ilościach wykazanych w złożonych do Urzędu Celnego powiadomieniach w procedurze uproszczonej do procedury składu celnego. Następnie w dniach 19 lipca, 13 sierpnia oraz 19 i 23 września 2011 r. zgłosiła towar do procedury dopuszczenia do obrotu, wskazując, że poszczególne z dokumentów SAD obejmują towar objęty uprzednio procedurą składu celnego. W toku weryfikacji zgłoszeń celnych Naczelnik Urzędu Celnego stwierdził, że wykazana przez Spółkę w powiadomieniach w procedurze uproszczonej do procedury składu celnego oraz w listach przewozowych SMGS masa towaru była wyższa aniżeli wykazana w późniejszych zgłoszeniach celnych. Różnice te w odniesieniu do zgłoszenia celnego z dnia 19 lipca 2011 r. wynosiły 14.200 kg, z dnia 13 sierpnia 2001 r. - 12.000 kg, z dnia 19 września 2011 r. - 18.600 kg i z dnia 23 września 2011 r. - 13.800 kg. Wyjaśniając w toku postępowania przyczynę tych różnic, strona wskazała na powstawanie ubytków naturalnych podczas składowania węgla. Jednakże pomimo wezwania organu, nie przedstawiła protokołów przeważenia wagonów objętych zgłoszeniami celnymi, ani też innych dokumentów, z których wynikałaby wartość faktycznie poniesionych strat na przywiezionym węglu. W piśmie z dnia 29 lipca 2011 r. wskazała natomiast, że decyzję o pomniejszeniu zadeklarowanej w zgłoszeniach celnych wagi towaru podjęła w oparciu o przyjęty według własnego założenia współczynnik w wysokości 0,4 maksymalnej stawki norm ubytków opracowanej w Głównym Instytucie Górnictwa. Uznając, że Spółka nie dysponowała dowodami potwierdzającymi wysokość poniesionych faktycznie ubytków naturalnych, organ I instancji przyjął, że powinna Ona była w zgłoszeniach celnych zadeklarować masę towaru w ilości odpowiadającej masie wykazanej uprzednio w powiadomieniach w procedurze składu celnego. W konsekwencji decyzjami z dnia 31 października oraz 3, 14 i 15 listopada 2011 r. zmienił dane zawarte w poszczególnych zgłoszeniach celnych i określił kwotę podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów, a ponadto zaliczył na poczet tych należności kwoty złożone przez Spółkę tytułem zabezpieczenia.
Utrzymując w mocy powyższe rozstrzygnięcia organu I instancji, Dyrektor Izby Celnej powołał treść art. 206 ust. 1 tiret trzecie rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 roku ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L Nr 302 z dnia 19 października 1992 r. ze zm.), zgodnie z którym w drodze odstępstwa od art. 202 i art. 204 ust. 1 lit. a), uważa się, że dług celny w przywozie nie powstał w odniesieniu do określonego towaru gdy osoba, której to dotyczy udowodni, że niewykonanie obowiązków wynikających z zastosowania procedury celnej, którą towar ten został objęty, spowodowane było całkowitym zniszczeniem lub nieodwracalną utratą tego towaru ze względu na jego charakter, nieprzewidziane okoliczności lub działanie siły wyższej albo towar został zniszczony za zgodą organów celnych. Towar uważa się za nieodwracalnie utracony, gdy nie może już zostać przez nikogo wykorzystany.