Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Skiba (spr.) Sędziowie WSA Magdalena Durzyńska WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz Protokolant specjalista Aleksandra Borkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi A. D. i M. F. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2018 r. nr [...] w przedmiocie wydania decyzji z naruszeniem prawa 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji solidarnie na rzecz A. D. i M. F. kwotę 714 (siedemset czternaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] października 2018 r. nr [...] stwierdził, że decyzja Wojewody [...] z [...] listopada 1999 r. nr [...], w części dotyczącej nabycia z mocy prawa przez Powiat [...] nieodpłatnie własności mienia Skarbu Państwa, obejmującego nieruchomość położoną w obrębie [...], jedn. ew. [...], ozn. jako działka nr [...], objęta księgą wieczystą nr [...], prowadzoną przez Sąd Rejonowy w [...] została wydana z naruszeniem prawa.
Decyzja ta została wydana przy następujących ustaleniach stanu faktycznego.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] listopada 1999 r. nr [...] m.in. stwierdził nabycie z mocy prawa przez Powiat [...] nieodpłatnie własności mienia Skarbu Państwa, obejmującego nieruchomość położoną w obrębie [...], jedn. ew. [...], ozn. jako działka nr [...], objętą księgą wieczystą nr [...], prowadzoną przez Sąd Rejonowy w [...] oraz ruchomości i inne środki trwałe Domu Pomocy Społecznej w [...], objęte kartą inwentaryzacyjną jednostki nr [...] stanowiącą załącznik do protokołu zdawczo-odbiorczego z dnia [...] października 1999 r. oraz środki finansowe opisane w ww. protokole zdawczo- odbiorczym.
Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 1999 r. w części dotyczącej działki nr [...] wystąpił A. D.
Ww. zaskarżoną decyzją z dnia [...] października 2018 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji stwierdził, że decyzja Wojewody [...] z [...] listopada 1999 r. została wydana z naruszeniem prawa. W uzasadnieniu organ nadzoru stwierdził, że Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] stwierdził, że pochodząca z nieruchomości ziemskiej [...], działka ewidencyjna [...] nie podpadała pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. z 1945 r. Nr 3, poz. 13 ze zm.) - zwanego dalej "dekretem". Decyzją z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi utrzymał w mocy powyższą decyzję Wojewody [...]. Decyzja ta stała się ostateczna i weszła do obrotu prawnego, a co za tym idzie wywołała w sferze prawa skutki z mocą wsteczną. Tym samym Skarb Państwa nie mógł być uznany za właściciela przedmiotowej działki nr [...], a co za tym idzie, nie można było jej przekazać Powiatowi [...] w trybie art. 60 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.) - zwanej dalej "ustawą". Decyzja komunalizacyjna Wojewody [...] z dnia [...] listopada 1999r. była więc obarczona wadą w postaci rażącego naruszenia prawa od dnia jej wydania. Tym samym Minister uznał, że stwierdzenie nabycia przez Powiat [...] nieruchomości w postaci działki nr [...] stanowi rażące naruszenie prawa, gdyż nie spełniona została podstawowa przesłanka zawarta w ww. artykule, tj. nieruchomość nie była własnością Skarbu Państwa.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wskazał dalej, że w sprawie zaszła jednak przesłanka negatywna do stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] listopada 1999 r., gdyż decyzja wywołała nieodwracalne skutki prawne. Powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 12 maja 2015 r. sygn. akt P 46/13 wskazał, że nieuwzględnienie negatywnej przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji, tj. znacznego upływu czasu jaki nastąpił od dnia wydania decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 1999 r., stwierdzającej nabycie z dniem [...] stycznia 1999 r. przez Powiat [...] mienia Skarbu Państwa będącego we władaniu Domu Pomocy Społecznej w [...], co w świetle konstytucyjnych zasad praworządności (art. 7 Konstytucji RP), pewności prawa i zaufania obywatela do organów państwa (art. 2 Konstytucji RP) wyłącza dopuszczalność stwierdzenia nieważności tej decyzji jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa. Organ orzekający w niniejszej sprawie uznał, ze właściwym w sprawie jest analogiczne zastosowanie terminu 10-letniego, który w art. 156 §2 kpa przewiduje dla przesłanki stwierdzenia nieważności § 1 przedmiotowego przepisu, innych niż analizowany pkt 2 ( wydanie decyzji z naruszeniem prawa ).