Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Żmich Sędziowie: WSA Dorota Apostolidis (spr.) WSA Joanna Skiba Protokolant specjalista Ewelina Dębna po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2019 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] maja 2018 r., nr [...] po rozpatrzeniu odwołania [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2018 r., nr [...].
Zaskarżona decyzja wydana została w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną sprawy.
Wojewoda [...], działając na podstawie art. 7 ust. 2, art. 5 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 935, dalej jako ustawa) oraz art. 104 k.p.a., decyzją z dnia 27 marca 2018 r., odmówił potwierdzenia [...] prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez [...] nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, położonej we [...] przy ul. [...].
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty, zarówno Strony postępowania, jak i właściciele pozostawionych nieruchomości muszą spełnić łącznie wszystkie przesłanki wynikające z ustawy z dnia 8 lipca 2005 r., a niespełnienie choćby jednej z przesłanek skutkuje wydaniem przez organ administracji decyzji o odmowie potwierdzenia prawa do rekompensaty.
Stwierdzono, że wnioski o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej położonej we [...] przy ul. [...] złożyli: w dniu [...] marca 2000 r. [...] z domu [...],[...] w dniu [...] grudnia 2008 r. Podkreślono ponadto, że zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 października 2017 r., sygn. akt I OPS 3/17 złożenie przez [...], a następnie przez [...] wniosków zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. spowodowało wszczęcie postępowania wobec następców prawnych drugiej współwłaścicielki nieruchomości [...].
Organ wskazał, że następcą prawnym [...] stała się w całości siostra [...] z domu [...] (prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego dla [...] w [...] z dnia [...] lipca 1998 r., sygn. akt [...]). Następcami prawnymi [...] z domu [...] stali się [...] (prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego dla [...] w [...] z dnia [...] listopada 2006 r., sygn. akt [...]).[...] repatriowała się na obecne terytorium RP w 1945 r. (uwierzytelniona kopia karty ewakuacyjnej z 1945 r. wydanej przez Głównego Pełnomocnika Tymczasowego Rządu Narodowego). Na obecne terytorium RP repatriowali się również rodzice [...], tj. [...] (uwierzytelniona kopia karty ewakuacyjnej z 1945 r. wydanej przez Głównego Pełnomocnika Tymczasowego Rządu Narodowego). Wskazano ponadto, że w aktach sprawy brak jest karty ewakuacyjnej wystawionej na nazwisko [...]. Na podstawie materiału dowodowego znajdującego się ustalono jedynie, że [...] zamieszkiwała w [...] od dnia [...] kwietnia 1946 r. (uwierzytelniona kopia karty zameldowania z dnia [...] kwietnia 1951 r. z koperty dowodowej [...]). W ankiecie do Miejskiego Biura Dowodów Osobistych w [...] z dnia [...] maja 1952r., [...] oświadczyła, że do 1939 r. i w czasie okupacji zamieszkiwała we [...] przy ul. [...]. Ponadto ze znajdujących się w aktach sprawy dokumentów - kopert dowodowych [...] z domu [...] wynika, że obie posiadały obywatelstwo polskie po przybyciu na obecne terytorium RP. W aktach sprawy brak dowodów wskazujących, że [...] z domu [...] posiadały przed wybuchem II Wojny Światowej obywatelstwo polskie. Z wypisu aktu notarialnego umowa kupna sprzedaży z dnia [...] kwietnia 1943 r. numer repertorium [...] wynika, że Irena [...] posługiwała się "paszportem sowieckim z daty [...][...] maja 1940 r. [...] ", a [...] posługiwała się legitymacją ubezpieczalni społecznej we [...] z dnia [...] lutego 1943 r., Nr. [...]. Organ podkreślił, że Strony postępowania pomimo licznych wezwań nie przedłożyły dowodów wskazujących na posiadanie przez [...] z domu [...] i [...] obywatelstwa polskiego przed wybuchem II Wojny Światowej. Dowodów w tej materii nie uzyskał również organ I instancji pomimo występowania do archiwów zagranicznych (pismo [...] Urzędu Wojewódzkiego z dnia [...] grudnia 2015 r., znak: [...] do Konsulatu Generalnego RP we [...]).