Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Żmich Sędziowie: WSA Iwona Maciejuk WSA Małgorzata Miron (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Aleksandra Borkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 listopada 2014 r. sprawy ze skargi Gminy [...] na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na rzecz Gminy [...] kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267) dalej k.p.a., po rozpatrzeniu wniosku Gminy [...] utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] znak: [...].
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał na następujące ustalenia faktyczne i prawne:
Naczelnik Miasta i Gminy w [...] zaskarżoną decyzją, sprostowaną postanowieniem Starosty [...] z dnia [...] nr [...], działając na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o przekazywaniu gospodarstw rolnych na własność Państwa za rentę i spłaty pieniężne (Dz. U. Nr 21, poz. 118), orzekł o przejęciu "na własność Państwa", za spłaty pieniężne, części nieruchomości, oznaczonej jako działki nr [...] o łącznej powierzchni [...] ha, stanowiącej własność B. Z. na podstawie aktu własności ziemi z dnia [...] nr [....] i wchodzącej w skład jego gospodarstwa rolnego położonego w [...].
D. S., będąca jedyną spadkobierczynią B.Z. wystąpiła z żądaniem stwierdzenia nieważności decyzji [...] Naczelnika Miasta i Gminy w [...].
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ I instancji w pierwszej kolejności wyjaśnił, że zaskarżona decyzja nie wskazuje wprost przepisu stanowiącego materialną podstawę prawną przejęcia części nieruchomości oznaczonej jako działki nr [...]. Z jej treści wynika jednak, iż przejęcie nastąpiło za spłaty pieniężne, a zatem na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. Organ I instancji wskazał, że zgodnie z tym przepisem wydanie decyzji o przejęciu nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego za spłaty pieniężne mogło nastąpić w przypadku łącznego spełnienia dwóch następujących przesłanek:
a) wystąpienie przez rolnika ze stosownym wnioskiem o przejęcie nieruchomości,
b) niespełnianie przez rolnika warunków do uzyskania renty.
Dalej organ I instancji zaznaczył, iż wobec konieczności łącznego spełnienia obu ww. przesłanek, brak spełnienia pierwszej z nich oznacza, iż dokładne badanie istnienia drugiej przesłanki jest bezcelowe.
Organ I instancji orzekł, że zaskarżona decyzja wydana została z rażącym naruszeniem art. 28 ust. 1 ww. ustawy z dnia 29 maja 1974 r., co wypełnia przesłankę stwierdzenia nieważności wskazaną w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.
Organ I instancji oceniając skutki prawne zaskarżonej decyzji zauważył, że zgodnie z pismem Starostwa Powiatowego w [...] z dnia 20 lipca 2001 r. działki nr [...] weszły w skład działki nr [...] i stanowią własność Skarbu Państwa, z tym, że uprawnienia właścicielskie co do tego gruntu powierzone zostały Agencji Nieruchomości Rolnych, działki nr [...] weszły w skład działki nr [...] i stanowią własność Gminy [...] na mocy decyzji Wojewody [...] z dnia [...] znak: [...].
Według organu I instancji zaskarżona decyzja nie zawiera jednak jakichkolwiek rozstrzygnięć w zakresie rozdysponowania przejętych gruntów. W szczególności, w zakresie przedmiotowych działek, decyzja o przejęciu nie zawiera żadnych rozstrzygnięć, ani dotyczących powierzenia uprawnień właścicielskich Agencji Nieruchomości Rolnych, ani dotyczących przeniesienia własności na rzecz Gminy [...]. Organ I instancji stwierdził, że skutki prawne wywołane zdarzeniami prawnymi mającymi miejsce po przejęciu przedmiotowych gruntów, nie mogą być zatem oceniane jako skutki prawne zaskarżonej decyzji Naczelnika Miasta i Gminy w [...], gdyż powstały w oderwaniu od niej. Tym samym, późniejsze zdarzenia prawne, które doprowadziły do dysponowania przedmiotowymi gruntami przez Agencję Nieruchomości Rolnych i do objęcia własności przez Gminę [...], nie mogą stanowić podstawy do uznania, że decyzja ta wywołała nieodwracalne skutki prawne w rozumieniu art. 156 § 2 k.p.a.