Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska Sędziowie WSA Emilia Lewandowska WSA Maria Tarnowska (spr.) Protokolant Anna Jurak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 października 2009 r. sprawy ze skargi P. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz skarżącej P. kwotę 460 (czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...], po rozpoznaniu wniosku P. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] stwierdzającą nieważność decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] grudnia 1953 r. nr [...] i orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] listopada 1952 r. nr [...] odmawiającego dotychczasowej właścicielce W. S. przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...] - utrzymał w mocy własną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji podał, że P. dysponuje obecnie przedmiotową nieruchomością i znajdującym się na niej budynkiem w związku z uzyskaniem prawa użytkowania wieczystego na podstawie art. 2 ustawy o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości z dnia 29 września 1990 r. Przysługuje jej zatem ograniczone prawo rzeczowe ustanowione mocą decyzji administracyjnej, a nie na podstawie czynności cywilnoprawnej. W związku z tym obciążenie nieruchomości ograniczonym prawem rzeczowym nie wywołało nieodwracalnego skutku prawnego w rozumieniu art. 156 § 2 kpa, skoro odwrócenie tego skutku może nastąpić mocą decyzji organu administracji.
W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że w sprawie nie występują nieodwracalne skutki, których nie można byłoby odwrócić za pomocą aktów administracyjnych
Skargę na decyzję Ministra Infrastruktury do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyła P.;
zarzucając zaskarżonej decyzji naruszenie art. 156 § 2 kpa, mające istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej mimo, iż wywołała ona nieodwracalne skutki prawne - wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz decyzji poprzedzającej.
W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury wniósł o oddalenie skargi i podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
1. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji orzekając w sprawie nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.
Stosownie do art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.), sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
2. Zaskarżoną decyzją Minister Infrastruktury utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] lipca 2008 r. stwierdzającą nieważność decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] grudnia 1953 r. i orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] listopada 1952 r. odmawiającego dotychczasowej właścicielce W. S. przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...].
3. Dokonując oceny zaskarżonej decyzji Sąd uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie, jednakże z innych przyczyn, niż w niej podniesione.
4. Z akt sprawy wynika, że uczestniczka postępowania M. H. zmarła w dniu [...] sierpnia 2008 r., a zatem po wydaniu decyzji przez organ pierwszej instancji, którą to decyzję otrzymała, ale przed wydaniem decyzji po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, co nastąpiło w dniu [...] stycznia 2009 r. Z akt sprawy wynika, że decyzja została skierowana do osoby nieżyjącej.
5. Wskazana wada postępowania jest istotna, prowadzenie postępowania administracyjnego w stosunku do osoby zmarłej i wydanie decyzji ocenione być musi jako rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kpa, jest to bowiem uchybienie, w wyniku którego powstają skutki niemożliwie do zaakceptowania z punktu widzenia praworządności. Charakter strony przysługujący osobie fizycznej wygasa z jej śmiercią. Oznacza to, że w stosunku do osoby zmarłej nie można wszcząć postępowania i wydać decyzji. Gdyby zaś doszło do wydania decyzji w stosunku do osoby zmarłej należy przyjąć, że jest ona obarczona wadą nieważności i nie wywołuje skutków prawnych.
6. Mając powyższe na uwadze, Sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.), orzekł jak w sentencji.