Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak Sędziowie WSA Magdalena Durzyńska (spr.) WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi E. S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę
Decyzją [...] z [...] lutego 2020r. działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa oraz art. 9 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r. poz. 2097; dalej ustawa) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji (dalej jako minister/organ) utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2019 r., znak: [...], odmawiającą potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez S. S. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w postaci majątku R., w powiecie [...], woj. [...].
W uzasadnieniu organ podał, że z wnioskiem o potwierdzenie prawa do rekompensaty w maju 2005 r. wystąpiła E. S. (dalej jako skarżąca) wskazując na pozostawienie przez jej ojca S. S. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w postaci majątku R. W oparciu o dowody zgromadzone w sprawie organ ustalił jednak, że właścicielami ww majątku byli rodzice i rodzeństwo ww S. S. a nie on sam. Z uwierzytelnionej kopii "opisu pozostawionego mienia" wystawionego na W. S., S. S. i J. S. nie wynika aby S. S. był właścicielem czy współwłaścicielem ww nieruchomości. Analizie podlegały także kopie wykazów hipotecznych z księgi wieczystej majątku R. i dokumenty otrzymane z [...] Centralnego Archiwum Państwowego. Minister podał, że mowa w nich jest o S. S. (synu A.), czyli o ojcu S. S. (syna S.). Powyższe ustalenia skutkowały decyzją odmowną. Inne dowody w tym zeznania świadków a także dokumenty z Instytutu Pamięci Narodowej, w tym życiorys poprzednika skarżącej, również w ocenie Sadu nie potwierdzają, że był on właścicielem czy współwłaścicielem ww majątku.
W skardze na ww decyzję skarżąca zarzuciła, że jest ona dla niej krzywdząca i niesprawiedliwa. Podniosła, że postępowania trwają wiele lat, co nie wpływa korzystnie na możliwość przeprowadzenia dowodów. Podniosła, że jeśli z uwagi na zawieruchę wojenną część lub wszystkie dokumenty z archiwum na terenach obecnej [...] zaginęły lub zostały zniszczone, to nie jest to jej wina. Wskazała na śmierć świadków i jej rodziców. Zarzuciła, że skoro wg zeznań świadków majątek należał do rodziny S., to powinno to wystarczyć. Skarżąca wskazała, że najważniejszym dokumentem jest akt kupna majątku przez dziadka czyli S. S. (syna A.), ojca jej ojca S. S. (syna S.), który dziedziczy po ojcu. Wg skarżącej, jeżeli dziadek S. S., syn A., był jednym ze współwłaścicieli majątku R., to jego dzieci po nim dziedziczą. Podkreśliła, że domaga się odszkodowania nie za całość majątku, ale tylko część jaką dziedziczył po swoich rodzicach jej Tatuś, S. S., syn S.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Sąd zważył co następuje:
Skarga nie ma usprawiedliwionych podstaw. Uwzględnienie skargi następuje tylko w przypadku stwierdzenia przez Sąd naruszenia przepisów prawa materialnego lub istotnych, mających wpływ na wynik sprawy, wad w postępowaniu administracyjnym (art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; dalej jako ppsa).