Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Anna Wesołowska Sędziowie: sędzia WSA Joanna Skiba sędzia WSA Jolanta Dargas (spr.) po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A. B. na bezczynność Ministra Finansów Inwestycji i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy 1. stwierdza, że bezczynność Ministra Rozwoju w rozpoznaniu wniosku, miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 2. umarza postępowanie sądowe w zakresie zobowiązania Ministra Rozwoju do rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej postanowieniem Ministra Infrastruktury i Budownictwa [...] stycznia 2017 r., nr [...] 3. zasądza od Ministra Rozwoju na rzecz A. B. kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z [...] września 2019 r. A. B. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Finansów Inwestycji i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy zakończonej postanowieniem Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] stycznia 2018 r., [...].
Skarga ta została wniesiona w następującym stanie faktycznym.
Wskazanym uprzednio postanowieniem Minister zawiesił z urzędu postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydenta [...] z [...] marca 1950 r., nr [...], odmawiającego przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy [...] (ul. [...]) ozn. nr hip. [...].
A. B., J. H. i J. R. [...] stycznia 2017 r. (data prezentaty organu) wystąpiły z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, zakończonej powyższym postanowieniem, a następnie pismem z [...]lipca 2019 r. z ponagleniem, w trybie art. 37 kpa.
Minister Finansów Inwestycji i Rozwoju postanowieniem z [...] października 2019 r., nr [...] utrzymał w mocy wskazane powyżej orzeczenie z [...] stycznia 2017 r.
W złożonej do Sądu skardze na bezczynność organu A. B. wniosła o nakazanie Ministrowi by w terminie 1 miesiąca od otrzymania akt sprawy wydał postanowienie w sprawie podjęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta [...] z [...] marca 1950 r.
Uzasadniając swoje żądanie Skarżąca zarzuciła organowi brak rozpoznania przez blisko 3 lata wniosku z 17 stycznia 2017 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy, w zakresie zawieszenia postępowania. W jej ocenie bezczynność Ministra trwająca blisko 3 lata jest oczywista i powinna skutkować uwzględnieniem skargi. Ponadto stwierdziła, że jak wynika z treści postanowienia, zawieszenie nastąpiło, z uwagi na postępowanie indemnizacyjne, dotyczące tej nieruchomości. Do akt niniejszej sprawy wpłynęła jednak ostateczna decyzja, kończąca to ostatnie postępowanie. Minister dalej nie podjął sprawy i popadł w dalszą bezczynność - pomimo wniosku o podjęcie postępowania.
W odpowiedzi na skargę Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju wniósł o oddalenie skargi.
Uzasadnił, że postanowieniem z [...] października 2019 r. utrzymał w mocy postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] stycznia 2017 r. Tym samym, organ nie pozostaje w bezczynności, bowiem zawieszenie postępowania wstrzymuje bieg terminów przewidzianych w kodeksie. Przy czym przyczyną niezakończenia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji jest konieczność prawidłowego ustalenia wszystkich jego stron.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 119 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.), przywoływanej dalej jako "P.p.s.a." sprawa mogła zostać rozpoznana w trybie uproszczonym.
Stosownie do art. 149 § 1 tej ustawy, sąd uwzględniając skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 - 4: 1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu albo do dokonania czynności; 2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa; 3) stwierdza, że organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania. Jednocześnie, na podstawie art. 149 § 1a P.p.s.a., sąd stwierdza, czy przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Dodatkowo zgodnie z art. 149 § 2 P.p.s.a., sąd w przypadku, o którym mowa w § 1, może orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 P.p.s.a.