Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Beata Cieloch, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 września 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 127/10 w sprawie ze skargi M. sp. z o.o. Oddział w Polsce na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 13 listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. działającego z upoważnienia Ministra Finansów na rzecz M. sp. z o.o. Oddział w Polsce kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
UZADADNIENIE
Wyrokiem z dnia 10 września 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 127/10, uwzględnił skargę M. L. sp. z o.o. Oddział w Polsce - nazywanej dalej "Spółką", na postanowienie Ministra Finansów z dnia 13 listopada 2009 r. w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Powyższe postanowienie, oraz poprzedzające je postanowienie Ministra Finansów, zostały uchylone.
Z uzasadnienia wyroku sądu pierwszej instancji wynika, że Spółka wystąpiła do Ministra Finansów z wnioskiem o udzielenie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. Wniosek został podpisany przez Dyrektora Oddziału. Spółka została wezwana do uzupełnienia braków formalnych wniosku pod rygorem pozostawienia go bez rozpoznania - złożenia dokumentu, z którego wynikało prawo Dyrektora Oddziału do występowania w imieniu Spółki. W odpowiedzi na powyższe wezwanie Spółka złożyła kserokopię odpisu pełnego z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.
Postanowieniem z dnia 6 października 2009 r. organ interpretacyjny pozostawił wniosek Spółki bez rozpoznania. W uzasadnieniu zaznaczono, że do wniosku należało załączyć pełnomocnictwo lub inny dokument, z którego wynikało prawo do występowania w imieniu wnioskodawcy będącego osobą prawną. Załączenie takiego dokumentu stanowi warunek formalny merytorycznego rozpoznania wniosku. Wskazując na art. 87 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. nr 155, poz. 1095, z późn. zm.) organ stwierdził, że Dyrektora Oddziału, który podpisał wniosek, nie można uznać za pełnomocnika Spółki w rozumieniu art. 137 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60, z późn. zm.). Pełnił on jedynie funkcję likwidatora Oddziału.
Postanowieniem z dnia 13 listopada 2009 r. - po rozpoznaniu zażalenia Spółki - Minister Finansów utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.
W skardze do sądu pierwszej instancji Spółka podniosła zarzut naruszenia art. 135 i art. 136 Ordynacji podatkowej, art. 17 ust. 1, art. 36 pkt 14, art. 87, art. 89 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, jak również art. 17 ust. 1, art. 36 pkt 14, art. 39 pkt 4 ustawy z dnia 20 sierpnia 2007 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. nr 168, poz. 1186, z późn. zm.). Wyjaśniając swoje stanowisko Spółka podniosła, że zgodnie z przepisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, jako przedsiębiorca zagraniczny miała obowiązek ustanowić osobę upoważnioną do reprezentowania jej w Polsce i ujawnić jej dane w Krajowym Rejestrze Sądowym. Odmawiając uznania złożonego do akt sprawy odpisu z rejestru przedsiębiorców organ naruszył art. 17 ust. 1 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, z którego wynika domniemanie prawdziwości ujawnionych w rejestrze danych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał skargę za zasadną i ją uwzględnił. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazano, że do przedstawiciela, o którym jest mowa w art. 87 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej mają zastosowanie przepisy art. 95-109 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2011 r. nr 230, poz. 1370). Wobec tego osoba reprezentująca przedsiębiorcę zagranicznego jest jego pełnomocnikiem, a nie - jak twierdzi organ podatkowy - tylko likwidatorem oddziału. Sąd zwrócił uwagę, że w motywach postanowień organ nie wyjaśnił na jakiej podstawie doszedł do wniosku, że Dyrektor Oddziału pełni funkcję likwidatora. W świetle powyższego, zarzut naruszenia art. 87 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej należało uznać za trafny. W ocenie sądu, złożenie do akt sprawy odpisu pełnego z rejestru przedsiębiorców czyniło zadość żądaniu organu w zakresie przedstawienia dokumentu, z którego wynikałoby umocowanie osoby podpisującej wniosek do działania w imieniu Spółki. Pozostawiając wniosek bez rozpoznania organ naruszył art. 14g § 1 w zw. z art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. W pozostałym zakresie zarzuty okazały się niezasadne.