Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Magdalena Bosakirska Sędzia NSA Stanisław Gronowski (spr.) Sędzia del. WSA Piotr Pietrasz Protokolant Michał Stępkowski po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Ministra Infrastruktury (obecnie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 6 kwietnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 895/10 w sprawie ze skargi J. L. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie kary dyscyplinarnej wobec rzeczoznawczy majątkowego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W., 2. zasądza od J. L. na rzecz Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 6 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 895/10, wydanym w sprawie ze skargi J. L. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2010 r. Nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej rzeczoznawcy majątkowego, uchylono zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2009 r.
Wyrok zapadł na tle następującego stanu faktycznego sprawy:
P. Urząd Wojewódzki w B. w pismach z dnia 7 marca i 20 czerwca 2008 r., skierowanych do Ministra Infrastruktury, powziął wątpliwość, czy rzeczoznawca majątkowy J. L., sporządzając operaty szacunkowe z dnia 15 listopada 2006 r. i 21 stycznia 2008 r., dotyczące określenia wartości nieruchomości pozostawionych przez A. B. poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, położonej w miejscowości K., Gmina G., powiat dz., województwo w. oraz operaty szacunkowe z dnia 15 listopada 2006 r. i z 21 stycznia 2008 r., dotyczące określenia wartości nieruchomości pozostawionej przez S. B. poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, położonej w miejscowości W., Gmina G., powiat d., województwo w., działał zgodnie z zasadami szczególnej staranności właściwej dla zawodowego charakteru czynności szacowania oraz bezstronności, a w szczególności, czy spełnił wymagania zawarte w:
• § 4, § 55 i § 56 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 listopada 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109 ze zm.),
• w szczególności art. 10 i art. 11 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 ze zm.),
• krajowym standardzie wyceny w zakresie szczególnej zawodowej staranności i bezstronności oraz zasad etyki zawodowej oraz standardzie KSWS 1.1. wyceny nieruchomości pozostawionych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej na potrzeby realizacji prawa do rekompensaty.
Powołane przepisy cytowanego rozporządzenia w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego, wydanego na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami, miały następującą treść:
§ 4
1. Przy stosowaniu podejścia porównawczego konieczna jest znajomość cen transakcyjnych nieruchomości podobnych do nieruchomości będącej przedmiotem wyceny, a także cech tych nieruchomości wpływających na poziom ich cen.
2. W podejściu porównawczym stosuje się metodę porównywania parami, metodę korygowania ceny średniej albo metodę analizy statystycznej rynku.
3. Przy metodzie porównywania parami porównuje się nieruchomość będącą przedmiotem wyceny, której cechy są znane, kolejno z nieruchomościami podobnymi, które były przedmiotem obrotu rynkowego i dla których znane są ceny transakcyjne, warunki zawarcia transakcji oraz cechy tych nieruchomości.
4. Przy metodzie korygowania ceny średniej do porównań przyjmuje się z rynku właściwego ze względu na położenie wycenianej nieruchomości co najmniej kilkanaście nieruchomości podobnych, które były przedmiotem obrotu rynkowego i dla których znane są ceny transakcyjne, warunki zawarcia transakcji oraz cechy tych nieruchomości. Wartość nieruchomości będącej przedmiotem wyceny określa się w drodze korekty średniej ceny nieruchomości podobnych współczynnikami korygującymi, uwzględniającymi różnicę w poszczególnych cechach tych nieruchomości.