Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędziowie sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz sędzia NSA Małgorzata Stahl Protokolant Renata Sapieha po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2007 r., sygn. akt II SA/Wa 390/07 w sprawie ze skargi M. W. na orzeczenie Komisji do Spraw Służby Zastępczej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy skierowania do służby zastępczej oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 25 maja 2007 r., sygn. akt II SA/Wa 390/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. W. na decyzję Komisji do Spraw Służby Zastępczej z dnia [...], nr [...], w przedmiocie odmowy skierowania do służby zastępczej. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U. Nr 223, poz. 2217) stanowi regulację prawną, której celem jest, w myśl art. 1, określenie zasad przeznaczenia do służby zastępczej, kierowanie do jej odbycia oraz odbywanie służby zastępczej przez podlegających obowiązkowi służby wojskowej, którym przekonania religijne lub wyznawane zasady moralne nie pozwalają na pełnienie służby. W świetle art. 10 ust. 1 tej ustawy, orzeczenie o przeznaczeniu do służby zastępczej wydaje komisja wojewódzka do spraw służby zastępczej, zwana dalej "komisją wojewódzką", natomiast stosownie do jej przepisu art. 13 ust. 1, poborowemu i wojskowemu komendantowi uzupełnień w terminie 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia komisji wojewódzkiej przysługuje odwołanie do komisji do spraw służby zastępczej, zwanej dalej "komisją". Postępowanie w sprawie przeznaczenia do odbywania służby zastępczej wszczynane jest, w myśl art. 1 ustawy o służbie zastępczej, na wniosek poborowego, który został na podstawie przepisów ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej przeznaczony do odbywania zasadniczej służby wojskowej albo przeszkolenia wojskowego. Wniosek ten powinien w szczególności zawierać: oświadczenie o wyznawanych przekonaniach religijnych, wskazanie w wyznawanej doktrynie religijnej podstawy wyłączającej możliwość odbywania służby wojskowej oraz wykazać rzeczywiste związki z wyznawaną doktryną religijną lub wskazać wyznawane zasady moralne, które pozostają w sprzeczności z obowiązkami żołnierza odbywającego służbę wojskową. Przepis art. 11 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy daje podstawę do przyjęcia, iż zawarte są w nim w istocie przesłanki orzekania o przeznaczeniu, bądź odmowie przeznaczenia, do odbywania służby zastępczej, których istnienie lub brak ocenia komisja. Zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, do postępowania w sprawach określonych w ustawie stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Komisja podejmując rozstrzygnięcie w przedmiocie służby zastępczej związana jest regułami postępowania administracyjnego, określającymi jej obowiązki tak w zakresie prowadzenia postępowania, jak i orzekania. W szczególności powinna przestrzegać zasady dochodzenia do prawdy materialnej określonej w art. 7 k.p.a., a więc podejmować wszelkie niezbędne kroki zmierzające do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy. Jest zobowiązana również do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego (art. 9 k.p.a.), a nadto musi w sposób wyczerpujący zebrać, rozpatrzyć i ocenić cały materiał dowodowy {art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a.) oraz uzasadnić swoje rozstrzygnięcie zgodnie z wymogami określonymi w art. 107 § 3 k.p.a.