Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Stahl sędzia del. WSA Mirosław Gdesz /spr./ Protokolant starszy inspektor sądowy Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. O. i D. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 4 czerwca 2014 r. sygn. akt II SA/Gd 152/14 w sprawie ze skargi J. O. i D. O. na uchwałę Rady Gminy S. z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z 4 czerwca 2014 r. sygn. akt II SA/Gd 152/14 oddalił skargę J. O. i D. O. (dalej powoływani jako skarżący) na uchwałę Rady Gminy S. z [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Rada Gminy S., działając na podstawie art. 20 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2013 r. poz. 21 ze zm.; dalej "upzp") oraz art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) podjęła [...] kwietnia 2013 r. uchwałę nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego obszar obrębu geodezyjnego wsi K..
Skarżący, po uprzednim bezskutecznym wezwaniu Rady Gminy do usunięcia naruszenia prawa, wnieśli skargę na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku w dniu 30 września 2013 r., domagając się stwierdzenia jej nieważności na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej "Ppsa"). W skardze wskazali na naruszenie następujących przepisów:
1) art. 10 ust. 1 pkt 1 upzp, bowiem studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego sporządzone w sprawie nie uwzględniło, wbrew obowiązkowi ustawowemu, dotychczasowego przeznaczenia i zagospodarowania terenu, całkowicie pomijając aspekt istniejącej zabudowy na działce należącej do skarżących i przedstawionych okoliczności powstania tej zabudowy, a powyższe rażące uchybienie zostało powtórzone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego obejmującego obszar obrębu geodezyjnego wsi K.;
2) art. 11, art. 12 oraz art. 17 upzp, dotyczące wymiany informacji z obywatelami oraz sposobu rozstrzygnięcia uwag na etapie tworzenia studium oraz planu zagospodarowania, bowiem organy gminy nie tylko nie uwzględniały wniosków składanych przez skarżących, ale całkowicie je ignorowały, zupełnie się do nich nie ustosunkowując i nie odpowiadając (poza krótkim ustosunkowaniem po uchwaleniu zaskarżonej uchwały);
3) art. 16 upzp, bowiem zaskarżony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, mimo że nie został sporządzony wyłącznie w celu przeznaczenia gruntów do zalesienia lub wprowadzenia zakazu zabudowy, został wykonany przy użyciu mapy w skali 1:2000 i 1:5000 (mimo tego, że ustawa wymaga mapy w skali 1:1000, a szczególnie uzasadnionych wypadkach - w skali 1:500 lub 1:2000).
W odpowiedzi na skargę działający w imieniu Rady Gminy S. - Wójt Gminy S. wniósł o odrzucenie skargi jako przedwczesnej, ewentualnie o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku postanowieniem z 29 listopada 2013 r. sygn. akt II SA/Gd 807/13 odrzucił skargę jako wniesioną po terminie. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 12 marca 2014 r. sygn. akt II OSK 559/14 uchylił to postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.