Dnia 23 stycznia 2019 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łuczaj Sędziowie: sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski (spr.) Protokolant: starszy asystent sędziego Hubert Sęczkowski po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2019 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. [...] sp. z o.o. z siedzibą w R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 16 listopada 2016 r. sygn. akt II SA/Rz 244/16 w sprawie ze skargi O. [...] spółka z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 16 listopada 2016 r., sygn. akt II SA/Rz 244/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie (dalej: Sąd I instancji) po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 listopada 2016 r. sprawy ze skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie (dalej: SKO w Rzeszowie) z [...] grudnia 2015 r., nr [...], w przedmiocie braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko: I. uchylił zaskarżoną decyzję i decyzję Burmistrza P. z [...] czerwca 2015 r., nr [...]; II. zasądził od SKO w Rzeszowie na rzecz strony skarżącej [...] sp. z o.o. z siedzibą w P. kwotę 680 zł (słownie: sześćset osiemdziesiąt).
W skardze kasacyjnej [...] sp. z o.o. z siedzibą w R. (dalej: skarżąca kasacyjnie) reprezentowana przez r. pr. T. L. zaskarżyła w całości wyrok Sądu I instancji. Zaskarżanemu wyrokowi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie zarzucono:
1. na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a., naruszenie prawa materialnego w postaci:
a) art. 80 ust. 2 ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, (dalej: ustawa środowiskowa) - poprzez stwierdzenie, że brak uzasadnienia w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach odnośnie zgodności lokalizacji planowanego przedsięwzięcia z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stanowić ma podstawę uchylenia decyzji, w przypadku gdy naruszenie prawa materialnego może skutkować uchyleniem decyzji tylko wtenczas gdy miało wpływ na wynik sprawy, gdzie Sąd tego wpływu nie wyjaśnił, jak również błędnie przyjmując, że brak uzasadnienia w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach odnośnie zgodności lokalizacji planowanego przedsięwzięcia z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pozostaje równoznaczny z tym, że organ nie kierował się przy wydaniu decyzji zgodnością lokalizacji planowanego przedsięwzięcia z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, tym bardziej, że art. 85 ust. 2 ustawy środowiskowej nie czyni wymogu a nawet powinności zawarcia w uzasadnieniu decyzji środowiskowej takiego elementu,
2. na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a., naruszenie przepisów postępowania mające istoty wpływ na wynik sprawy w postaci:
a) art. 1 p.p.s.a. w zw. z art. 134 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 135 p.p.s.a. w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. - poprzez nienależyte wykonanie obowiązku kontroli polegające na uchyleniu decyzji obu organów, mimo że przy ich wydaniu nie doszło do naruszenia przepisu prawa materialnego art. 80 ust. 2 ustawy środowiskowej, a brak uzasadnienia w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach środowiskowych odnośnie zgodności lokalizacji planowanego przedsięwzięcia z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie ma wpływu na wynik sprawy, bowiem nie pozostaje równoznaczny z tym, że organ nie kierował się przy wydaniu decyzji zgodnością lokalizacji planowanego przedsięwzięcia z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,