Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie Sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędzia del. NSA Jerzy Solarski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Wielkopolskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 września 2019 r. sygn. akt IV SAB/Po 179/19 w sprawie ze skargi A.Z. na bezczynność Wojewody Wielkopolskiego w przedmiocie przyznania świadczenia pieniężnego oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 18 września 2019 r. sygn. IV SAB/Po 179/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej: "WSA") po rozpoznaniu skargi A.Z. (dalej: "Skarżący") na bezczynność Wojewody Wielkopolskiego (dalej: "Wojewoda") w przedmiocie przyznania świadczenia pieniężnego: 1. zobowiązał Wojewodę do rozpoznania wniosku skarżącego z dnia 1 czerwca 2018 r. o przyznanie świadczenia pieniężnego, w terminie 14 dni od otrzymania odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, 2. Stwierdził, że organ dopuścił się bezczynności, 3. stwierdził, że bezczynność nie miała charakteru rażącego naruszenia prawa, 4. oddalił skargę w pozostałym zakresie, 5. zasądził na rzecz Skarżącego kwotę 580 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W uzasadnieniu przedstawiono następującą argumentację faktyczną i prawną: Skarżący zarzucił Wojewodzie bezczynność w sprawie przyznania świadczenia pieniężnego przeznaczonego na częściowe pokrycie kosztów zagospodarowania bieżącego utrzymania w Rzeczypospolitej Polskiej. Wskazał na bezprawne pozostawienie bez rozpoznania wniosku o przyznanie ww. świadczenia z powodu, że wniosek ten został złożony z naruszeniem terminu ustanowionego w art. 8a ust. 3 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz.U. z 2019 r., poz. 1095, dalej: "ustawa o Karcie Polaka"). Wniósł o stwierdzenie, że Wojewoda dopuścił się bezczynności, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, zobowiązanie Wojewody do przyznania świadczenia pieniężnego przeznaczonego na częściowe pokrycie kosztów zagospodarowania i bieżącego utrzymania w Rzeczypospolitej Polskiej, w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku, przyznanie od organu sumy pieniężnej w kwocie 22.915,15 zł oraz o zasądzenie od organu zwrotu kosztów postępowania. Podniósł, że pismem z dnia 2 kwietnia 2019 r. Wojewoda pozostawił wniosek, o którym mowa art. 8a ustawy o Karcie Polaka bez rozpoznania wskazując, jakoby Skarżący złożył wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt stały z powołaniem się na okoliczność wskazaną w art. 195 ust 1 pkt 9 ustawy z dnia 12 rudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz.U. z 2018 , poz. 2094 ze zm., dalej: "ustawa o cudzoziemcach"). Zdaniem Skarżącego, w dacie składania nie mógł on złożyć takiego wniosku, albowiem w ogóle nie posiadał wówczas Karty Polaka, którą otrzymał dopiero w roku 2018. Skarżący stwierdził, że w dniu 25 września 2017 r. złożył wniosek z powołaniem się na okoliczność wskazaną w art. 195 ust 1 pkt 3 ustawy o cudzoziemcach. Postępowanie wszczęte tym wnioskiem toczyło się przewlekle, przez wiele miesięcy. W związku z tym w dniu 17 kwietnia 2018 r., w celu przyspieszenia procedury, przedłożył do akt sprawy Kartę Polaka. W dniu [...] maja 2018 r. wydana została decyzja Wojewody o udzieleniu skarżącemu zezwolenia na pobyt stały. W treści uzasadnienia tej decyzji wyraźnie opisano podstawę prawną pierwotnego wniosku, datę złożenia Karty Polaka oraz wskazano, że w związku z jej złożeniem wniosek został rozpatrzony w oparciu o art. 195 ust. 1 pkt 9 ustawy o cudzoziemcach. Zatem jako datę złożenia wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt stały, o którym mowa w art. 8a ust 1 ustawy o Karcie Polaka - to jest z powołaniem się na okoliczność wskazaną w art. 195 ust 1 pkt 9 ustawy o cudzoziemcach - przyjąć można tylko i wyłącznie dzień 17 kwietnia 2018 r. Wobec czego wniosek o przyznanie świadczenia pieniężnego został złożony w ustawowym terminie. Dla Skarżącego oczywistym było, że przedkładając Kartę Polaka może przyspieszyć procedurę, a nadto uzyskać jednorazowe świadczenie pieniężne przewidziane w przepisach prawa.