Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka /spr./ Protokolant asystent sędziego Przemysław Iżycki po rozpoznaniu w dniu 17 września 2020 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skarg kasacyjnych Ministra Rozwoju oraz [...] S.A. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 października 2019 r. sygn. akt IV SA/Wa 1308/19 w sprawie ze skargi A. K. i W. K. na postanowienie Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy podjęcia postępowania w sprawie o wydanie decyzji o ustalenie lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego 1. oddala skargi kasacyjne, 2. zasądza od Ministra Rozwoju na rzecz A. K. i W. K. solidarnie kwotę 500 (pięćset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, 3. zasądza od [...] S.A. w W. na rzecz A. K. i W. K. solidarnie kwotę 500 (pięćset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 25 października 2019 r., sygn. akt IV SA/Wa 1308/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi A. K. i W. K. na postanowienie Ministra Inwestycji i Rozwoju z [...] kwietnia 2019 r., [...], w przedmiocie odmowy podjęcia postępowania w sprawie o wydanie decyzji o ustalenie lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego, uchylił zaskarżone oraz poprzedzające je postanowienie Wojewody [...] z [...] września 2018 r., nr [...] oraz zasądził od Ministra Inwestycji i Rozwoju solidarnie na rzecz skarżących kwotę 100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Skargi kasacyjne od powyższego wyroku złożyli Minister Rozwoju oraz [...] S.A. z siedzibą w W.
Minister Rozwoju zaskarżył ww. wyrok w całości oraz zarzucił mu:
I. na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. naruszenie przez Sąd I instancji przepisów prawa materialnego, tj.:
1) art. 98 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096, z późn. zm., k.p.a.) poprzez błędną wykładnię polegającą na tym, że:
- złożenie przez którąkolwiek ze stron postępowania, w okresie trzech lat od daty zawieszenia postępowania, wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania wiąże się z bezwzględnym obowiązkiem organu podjęcia zawieszonego postępowania,
- w przypadku złożenia wniosku o podjęcie fakultatywnie zawieszonego postępowania organ nie może badać, czy ustały przyczyny uzasadniające zawieszenie postępowania,
- nie znajduje uzasadnienia w art. 98 § 2 k.p.a. konieczność zwrócenia się przez organ do strony, która wystąpiła z wnioskiem o wszczęcie postępowania, o wyrażenie opinii w kwestii wniosku innych stron postępowania o podjęcie zawieszonego postępowania, czego konsekwencją byłoby pominięcie roli strony wnioskującej o zawieszenie postępowania, zwłaszcza przy uwzględnieniu specyfiki przedmiotowego postępowania prowadzonego w trybie ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1554, z późn. zm., "specustawa gazowa");
II. na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a., naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i art. 135 p.p.s.a. w zw. z art. 98 § 2 k.p.a. poprzez uchylenie postanowienia Ministra Inwestycji i Rozwoju oraz poprzedzającego go postanowienia Wojewody [...] jako niezgodnych z prawem, w sytuacji gdy organy obu instancji w okolicznościach przedmiotowej sprawy prawidłowo zastosowały przepis art. 98 § 2 k.p.a.
Na podstawie powyższych zarzutów Minister Rozwoju wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie skargi, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Sądowi l instancji.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano m.in., że sąd wojewódzki błędnie uznał, że art. 98 § 2 k.p.a. formułuje bezwzględny obowiązek po stronie organu administracji podjęcia fakultatywnie zawieszonego postępowania, w przypadku gdy wniosek o podjęcie postępowania złożyła którakolwiek ze stron postępowania w terminie trzech lat od daty zawieszenia postępowania. W ocenie skarżącego kasacyjnie organu, przy podejmowaniu rozstrzygnięcia co do wniosku o podjęcie postępowania złożonego przez inną stronę postępowania, niż ta, która wystąpiła o zawieszenie postępowania, poza weryfikacją warunków wynikających z art. 98 § 2 k.p.a., organ powinien mieć na uwadze również inne okoliczności sprawy, które mogą mleć wpływ na kształt rozstrzygnięcia tej kwestii. Skoro ww. przepis wymienia jedną konkretną stronę postępowania, która może skutecznie ubiegać się o zawieszenie postępowania, to nie można przyjąć, aby ta strona nie mogła mieć jakiegokolwiek wpływu na podjęcie przez organ rozstrzygnięcia w kwestii wniosku innych stron postępowania o podjęcie zawieszonego postępowania, tym bardziej, że jest to jedyny podmiot, który może wypowiedzieć się w kwestii ewentualnego ustania przyczyn zawieszenia postępowania. Skarżący kasacyjnie organ wskazał przy tym na specyfikę postępowania prowadzonego na podstawie specustawy gazowej stwierdzając, że może zostać ono zainicjowane tylko przez określony podmiot - organ nie może działać z urzędu, a inne strony nie mają możliwości wpływu na wszczęcie postępowania. W postępowaniu o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji towarzyszącej inwestycjom w zakresie terminalu wniosek nie tylko inicjuje postępowanie, ale wyraża wolę inwestora rozstrzygnięcia sprawy w dany sposób. Zdaniem skarżącego kasacyjnie organu, inwestor realizujący przedsięwzięcie na podstawie przepisów specustawy gazowej ma zatem nie tylko decydujący wpływ na kształt rozstrzygnięcia podjętego w sprawie jego wniosku, ale również ma znaczący wpływ na przebieg całego postępowania lokalizacyjnego.