Skarga kasacyjna na uchwałę Rady Gminy R. w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Maria Rzążewska Sędziowie Krystyna Borkowska (spr) Teresa Kobylecka Protokolant Renata Sapieha po rozpoznaniu w dniu 26 września 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej ze skargi kasacyjnej A. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 lutego 2007 r., sygn. akt II SA/Gl 301/06 w sprawie ze skargi A.B., E. D., J. K., A. P., Z. U., G.L., H.J., J. M. i J.M. na uchwałę Rady Gminy R. z dnia [...]., nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/4

Wyrokiem z dnia 5 lutego 2007 r., sygn. akt II SA/Gl 301/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargi A. B., E. D., J. K. , A. P., Z. U., G. L., H. J., J. M. i J. M. na uchwałę Rady Gminy R. z dnia [...]., nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miejscowości R.

Zaskarżona uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Woj. Śląskiego z dnia 29 listopada 2005 r. Nr 138, poz. 3477 i weszła w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

W skardze do sądu administracyjnego zarzucono, że zaskarżona uchwała narusza interes prawny i faktyczny mieszkańców, bowiem przewidziana w miejscowym planie droga zmniejszy powierzchnię istniejących działek, a wartość rynkowa i znaczenie gospodarcze tych nieruchomości spadnie.

W odpowiedzi na skargę Gmina R. wyjaśniła, że spór dotyczy wyznaczenia w planie miejscowym drogi o symbolu 15KDw o szerokościach w liniach rozgraniczających 8 m, przebiegającej równolegle do drogi krajowej DK-91 i mającej służyć do obsługi komunikacji terenu dopuszczonego do zabudowy o symbolu 1MN, RM. Zgodnie ze stanem istniejącym, pas terenu o głębokości ok 40-60 m wzdłuż ulicy Lipówka jest zabudowany zwartą zabudową mieszkaniową i zagrodową. Pas terenu o szerokości ok. 100-80 położony wzdłuż drogi krajowej jest w przeważającej części niezabudowany i stanowi grunt rolny. Wzdłuż drogi krajowej na przedmiotowym terenie znajduje się uzbrojenie magistralne: gazociąg wysokoprężny wzdłuż którego obowiązuje zakaz zabudowy oraz kabel teletechniczny i kabel elektroenergetyczny. Gmina stwierdziła również, że istniejąca droga publiczna - ul. [...], nie może być przeznaczona do obsługi nowej zabudowy, gdyż sposób zagospodarowania większości nieruchomości nie pozwala na wytyczenie dojazdów wewnętrznych o odpowiedniej szerokości, a jednocześnie ulica ta jest bardzo wąska i nie ma możliwości jej poszerzenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w pierwszej kolejności stwierdził, że skarżący jako właściciele nieruchomości położonych na terenie objętym kwestionowanymi ustaleniami planu, są legitymowani do złożenia skarg do sądu administracyjnego i dopełnili wymogu uprzedniego wezwania organu gminy do usunięcia naruszenia prawa lub interesu prawnego. Sąd I instancji uznał jednak, iż skargi te nie są uzasadnione.

Sąd podniósł, że wyznaczenie w planie miejscowym nowych terenów budowlanych, dotychczas o przeznaczeniu rolnym, musiało się wiązać z wytyczeniem dojazdów w celu umożliwienia podziału tych terenów na odrębne działki budowlane. Pozostawienie na nieruchomościach skarżących pasa pod drogę wewnętrzną, równoległą do ul. [...] umożliwi, w ocenie Sądu, spełnienie warunków podziału, w odniesieniu do wymogu zapewnienia dostępu do drogi publicznej. Identyczne rozwiązanie było przewidziane w poprzednio obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z 1993 r. Sąd zauważył, że droga wewnętrzna stanowi urządzenie infrastruktury technicznej, a sporny teren oznaczony symbolem 15 KDw nie został przeznaczony pod drogę publiczną, lecz pod właśnie drogę wewnętrzną i tym samym nie stanowi inwestycji celu publicznego. Oznacza to, że nie jest dopuszczalne ewentualne wywłaszczenie nieruchomości skarżących, a co za tym idzie, przyjęte rozwiązanie planistyczne w żaden sposób nie uniemożliwia ani nie utrudnia korzystania z działek w dotychczasowy sposób. Potwierdza to jednoznacznie treść § 37 zaskarżonej uchwały, określającego sposoby tymczasowego zagospodarowania, urządzania i użytkowania terenu. Skarżący mają zatem możliwość wykorzystywania w dalszym ciągu tych nieruchomości na cele rolne, z tym że na terenie projektowanej drogi wewnętrznej nie jest możliwa budowa obiektów. Droga wewnętrzna została bowiem wyznaczona w pasie ochronnym wzdłuż istniejącego gazociągu, a w planie miejscowym wyznaczono nieprzekraczalną linię zabudowy.

Strona 1/4