uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję poprzedzającą w przedmiocie odmowy powołania na stanowisko komornika sądowego.
Sławomir J. w dniu 12 lipca 1994 r. uzyskał tytuł magistra prawa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. Po skończeniu studiów był pracownikiem Komornika Sądu Rejonowego w Ł. a od 2 stycznia 1996 r. odbywał u tegoż Komornika praktykę komorniczą zakończoną egzaminem komorniczym zdanym z wynikiem dobrym 26 września 1997 r. przed Komisją Egzaminacyjną dla kandydatów na komorników przy Sądzie Wojewódzkim w Ł.
Sławomir J. 2 grudnia 1997 r. wystąpił za pośrednictwem Prezesa Sądu Apelacyjnego w Ł. do Ministra Sprawiedliwości z wnioskiem o powołanie go na stanowisko komornika sądowego działającego w okręgu Sądu Apelacyjnego w Ł., w przypadku powstania wakatu na tym stanowisku.Wkrótce powstał wakat na stanowisku komornika sądowego rewiru I przy Sądzie Rejonowym w Z. i skarżący zaczął ubiegać się o powołanie go na urząd komornika sądowego rewiru I przy Sądzie Rejonowym w Z.
Minister Sprawiedliwości decyzją z dnia 6 marca 1998 r. odmówił powołania Sławomira J. na stanowisko komornika sądowego.
W uzasadnieniu podano, że kandydat na komornika sądowego powinien posiadać kwalifikacje, które zostały enumeratywnie wymienione w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji /Dz.U. nr 133 poz. 882/.
Jednym z ustawowych wymogów jest odbycie aplikacji komorniczej będącej nową instytucją. W przepisach przejściowych: art. 100 i art. 101 określono prawa osób, które odbyły lub rozpoczęły praktykę komorniczą w okresie obowiązywania poprzednich przepisów.
I tak osoby, które odbyły praktykę - złożyły z wynikiem pozytywnym egzamin komorniczy przed dniem wejścia w życie ustawy, mogą - na swój wniosek - zostać powołane przez Ministra Sprawiedliwości na asesorów komorniczych /art. 100/. Z kolei ci, którzy rozpoczęli praktykę komorniczą przed dniem wejścia w życie ustawy mogą kontynuować szkolenie a po jego zakończeniu i zdaniu egzaminu na zasadach określonych w art. 31 ustawy mogę zostać powołani na stanowisko komornika. Stąd, zdaniem Ministra Sławomir J. ponieważ zdał egzamin komorniczy we wrześniu 1997 r. może być jedynie - na swój wniosek - powołany na stanowisko asesora komorniczego.
Sławomir J. wystąpił w trybie art. 127 par. 3 Kpa do Ministra Sprawiedliwości z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Zwrócił uwagę, że w świetle wykładni systemowej i funkcjonalnej, zgodnia z zasadą racjonalnego prawodawcy, zasady zaufania i równości wobec prawa oraz porównując przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji /art. 10, art. 30, art. 32, art. 100 i art. 101 z par. 10 zdanie drugie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 grudnia 1960 r. o komornikach należy dojść do wniosku o zbieżności aplikacji komorniczej z dawną praktyką komorniczą. Definicja aplikacji komorniczej z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. jest prawie identyczna z definicją praktyki komorniczej zamieszczonej w par. 10 zd. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 grudnia 1960 r. Przeciwne rozumowanie, zdaniem skarżącego, musiałoby prowadzić do wniosku, że przez co najmniej 2 lata od wejścia w życie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. na stanowisko komornika nie będzie mianowana żadna osoba. Asesorzy powołani na podstawie art. 100 i na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. mają identyczne uprawnienia, chociaż osoba powołana na podstawie art. 32 ust. 1 musi mieć aplikację komorniczą a osobie z art. 100 wystarczy, że odbyła praktykę komorniczą. Jest to dodatkowy argument za tym, że odbycie praktyki komorniczej jest zrównane z odbyciem aplikacji komorniczej.