Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Dobrowolski, Sędzia WSA Artur Żurawik, Protokolant specjalista Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 listopada 2018 r. sprawy ze skargi R.K. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia odszkodowania za grunt wchodzący w skład linii kolejowych oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] r. Prezydent Miasta Z. działając na podstawie art. 37a ustawy z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. z 2017 r. poz. 680 ze zm.) w zw. z art. 4 pkt b1, art. 129 ust. 5, art. 130 ust. 2 i art. 132 ust. 1a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r., poz. 2147 ze zm.), orzekł o ustaleniu na rzecz skarżącej R. K. odszkodowania w wysokości 96.670 zł z tytułu utraty prawa własności nieruchomości, położonej z Z. przy ul. [...], stanowiącej działki nr 1, 2 i 3, zobowiązując do jego wypłaty PKP S.A. w terminie 14 dni od ostateczności decyzji.
W uzasadnieniu organ I instancji podał, że decyzją z dnia [...] r. Wojewoda Śląski stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem 1 czerwca 2003r. przez Skarb Państwa prawa własności przedmiotowego gruntu, wchodzącego w skład linii kolejowej oraz nabycie przez PKP S.A. z mocy prawa użytkowania wieczystego tego gruntu i prawa własności fragmentu linii kolejowej.
W dniu wydania decyzji oraz w dniu 1 czerwca 2003 r. przedmiotowy grunt stanowił własność skarżącej, która w dniu 22 czerwca 2016 r. złożyła do organu wniosek o ustalenie odszkodowania za nieruchomość. Do wniosku dołączyła pismo z dnia 19 grudnia 2005 r., skierowane do PKP Zakładu Linii Kolejowych w G. (wraz z dowodem nadania), w którym domagała się pomiarów, rozgraniczenia gruntów i wykupienia terenu zajętego pod nasyp kolejowy. Nadto, złożyła pismo PKP z dnia 21 czerwca 2006 r. o przekazaniu jej wniosku PKP Oddziałowi Gospodarowania Nieruchomościami w K.
Organ I instancji stwierdził, że co prawda wniosek ten nie został mu przekazany, lecz art. 37a ust. 7 ustawy o komercjalizacji..., nie wskazuje wyraźnie organu do którego winien być skierowany wniosek o odszkodowanie, a stanowi jedynie o zasadach i trybie ustalania odszkodowania. Zdaniem organu, w takiej sytuacji złożenie wniosku do podmiotu zobowiązanego do wypłaty odszkodowania przed dniem 31 grudnia 2007 r. winno być uznane za złożone w ustawowym terminie (vide: wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 17 grudnia 2009 r. sygn. akt II SA/Rz 768/09).
Nadto, organ uznał, że z pisma skarżącej wynika, że jej intencją było otrzymanie ekwiwalentu za zajęcie terenu. Ponadto, przedłożyła ona korespondencję, że po złożeniu tego wniosku PKP S.A. podejmowało czynności, zmierzające do uregulowania stanu prawnego gruntu, a w konsekwencji wypłaty odszkodowania. W tej sytuacji organ I instancji uwzględniając zasadę z art. 7 kpa, uznał, że pismo z dnia 19 grudnia 2005 r. stanowi wniosek o odszkodowanie i został on złożony w ustawowym terminie.
Zdaniem organu, nie wystąpiła też negatywna przesłanka w postaci nieprzerwanego samoistnego posiadania gruntu przez PKP przez okres co najmniej 30 lat do dnia 31 maja 2003 r. W toku postępowania PKP S.A. przedłożyła jedynie wydruk z systemu ewidencji środków trwałych. Jednak dowód ten uznano za niewystarczający, a Spółka poinformowała, że nie posiada innych dokumentów i nie jest w stanie wskazać świadków. Stąd też ustalono odszkodowanie w oparciu o operat szacunkowy rzeczoznawcy majątkowego K. M. z dnia [...] r. określający wartość rynkową przedmiotowej nieruchomości.