Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Protokolant Asystent sędziego Sergiusz Leydo, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2007r. sprawy ze skargi J. W., A. W., E. K. i J. K. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.
Uchwałą Nr [...] z dnia [...] Rada Miejska działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), art. 15 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego fragmentu terenu miasta K. w rejonie ulic P. i P. W § 2 uchwały stwierdzono zgodność planu z ustaleniami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy K. Wskazano, że obszar objęty planem stanowi część Parku Miasta K. utworzonego uchwałą Nr [...] Rady Miejskiej z dnia [...]. Uzyskano także dla znajdujących się w obszarze objętym planem gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas IV - zgodę na przeznaczenie ich na cele nierolnicze.
Powyższą uchwałę w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym zaskarżyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach E. K., J. K., J. W., A. W. - współwłaściciele działki nr ew. 3130/7 objętej ustaleniami planu, po uprzednim bezskutecznym wezwaniu Rady Miejskiej do usunięcia naruszenia ich interesu prawnego. Skarżący zarzucili uchwale rażące naruszenie art. 15 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, art. 64 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i art. 140 Kodeksu Cywilnego. Zdaniem skarżących, przeznaczenie w planie nieruchomości stanowiących ich własność pod błonia miejskie ( § 4 pkt 9 uchwały ) i ustalenie sposobu zagospodarowania zielenią niską mające służyć organizowaniu imprez masowych jak koncerty, festyny, pikniki, wiece i.t.p. ( § 5 pkt 3 ), zachowanie otwartego krajobrazu, likwidacja linii energetycznych ( § 6 ust. 1 pkt 1 lit e ), rozbiórka niehistorycznych ogrodzeń i innych obiektów ( § 6 ust. 1 pkt 3 lit d ), zakazy dzielenia działek na mniejsze ( § 8 ) i dokonywania jakiejkolwiek zabudowy oraz nakazy posadzenia żywopłotu, urządzenia miejsc parkingowych ( § 9 ) i urządzenia ciągu pieszo-jezdnego ( § 11 ust. 1 pkt 2 ) - nie tylko ograniczają prawo własności ale w istocie pozbawiają ich tego prawa. Nadto podkreślają, iż pożytki z rzeczy pobierać będzie Gmina K. a koszty poniosą właściciele.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz Miasta i Gminy wniósł o jej oddalenie. Podniesiono, iż uchwalając plan kierowano się ochroną historycznego i tradycyjnego układu urbanistycznego zabudowy i terenów zieleni oraz zapewnieniem dalszego harmonijnego rozwoju miasta. Uwzględniono uwarunkowania zawarte w Studium wynikające ze stanu dziedzictwa kulturowego i zabytków .
W ocenie organu, mimo, iż zaskarżona uchwała narusza uprawnienia właścicielskie skarżących to jednak naruszenie to nastąpiło w zgodzie z przepisami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w szczególności art. 14 ust. 1, 2 i 4 jak również przepisami ustawy z dnia 28 lipca 2003r. o ochronie zabytków, która wprowadza ograniczenia prawa własności ze względu na ochronę krajobrazu kulturowego oraz zachowania wyróżniających się krajobrazowo terenów z zabytkami nieruchomymi charakterystycznymi dla miejscowej tradycji budowlanej i osadniczej.