Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miasta Krakowa w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru Opatkowice
Sentencja

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 26 lutego 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Jan Zimmermann Sędziowie AWSA Wojciech Jakimowicz (spr) WSA Mariusz Kotulski Protokolant Grażyna Grzesiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2007 r. sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 1 marca 2006 r. Nr CIII/1040/06 w zakresie § 23, § 4 pkt 1 lit.c tiret 8, §5 ust. 2 pkt 2 lit.c tiret 1, § 6 ust. 1 pkt 1 lit.d - w części odnoszącej się do terenów otwartych oznaczonych symbolami 47 ZO, 48 ZO, 49 ZO, w § 27 ust. 2, § 28 ust. 2 w części obejmującej słowa "nie mniej niż" oraz w zakresie rysunku planu dotyczącym terenów oznaczonych symbolami 47 ZO, 48 ZO, 49 ZO w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru Opatkowice -Wschód w Krakowie I stwierdza nieważność §23; §4 pkt l lit. c tiret 8, § 5 ust.2 pkt 2 lit. c tiret 1, § 6 ust. 1 pkt 1 lit.d - w części odnoszącej się do terenów otwartych oznaczonych symbolami 47 ZO, 48 ZO, 49 ZO; § 27 ust. 2, § 28 ust. 2 - w części obejmującej słowa "nie mniej niż" oraz rysunku planu dotyczącego terenów oznaczonych symbolami 47 ZO, 48 ZO, 49 ZO zaskarżonej uchwały, II określa, że uchwała Nr CIII/1040/06 Rady Miasta Krakowa z dnia 1 marca 2006 r., w zakresie wskazanym w punkcie l wyroku nie może być wykonywana

Uzasadnienie strona 1/21

Wojewoda Małopolski złożył skargę na uchwałę Nr CIII/1040/06 Rady Miasta Krakowa z dnia 1 marca 2006 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru Opatkowice-Wschód w Krakowie wnosząc o stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały:

1) w zakresie treści § 23 uchwały,

2) w zakresie treści § 4 pkt 1 lit. c tiret 8, § 5 ust. 2 pkt 2 lit. c tiret 1, § 6 ust. 1 pkt 1 lit. d uchwały - w zakresie, w jakim odnoszą się do terenów otwartych oznaczonych symbolami 47 ZO, 48 ZO, 49 ZO,

3) w zakresie treści § 27 ust. 2, § 28 ust. 2 uchwały w zakresie słów "nie mniej niż",

4) na rysunku planu w zakresie dotyczącym terenów oznaczonych symbolami 47 ZO, 48 ZO, 49 ZO.

Uzasadniając swoje stanowisko strona skarżąca podniosła, że w dniu 1 marca 2006 r. Rada Miasta Krakowa przyjęła uchwałę Nr CIII/1040/06 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru Opatkowice-Wschód w Krakowie. Przedmiotowa uchwała została podjęta w oparciu o przepisy ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.). W ocenie Wojewody Małopolskiego wyżej wymieniony plan zagospodarowania przestrzennego narusza obowiązujące przepisy prawa. W szczególności stwierdzono naruszenie przepisów wynikających z ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późno zm.), ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (t.jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1266 z późn. zm.) i rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. 164, poz. 1587).

Wskazano w skardze, że Rada Miasta Krakowa w § 23 kwestionowanej uchwały uregulowała przeznaczenie i zasady zagospodarowania części terenów objętych przedmiotowym planem, opisując je jako "Tereny otwarte" i oznaczając symbolami: 47 ZO, 48 ZO, 49 ZO. W obszarze 49 ZO przemieszane zostały różne formy przeznaczenia i użytkowania terenu (różne funkcje planistyczne) albowiem są tam tereny z podstawowym przeznaczeniem pod naturalną zieleń nieurządzoną, w tym w formie lasu i zadrzewień oraz rolniczą przestrzeń produkcyjną o charakterze użytków rolnych z dopuszczoną lokalizacją: 1) urządzeń rekreacji i sportu wraz z niezbędnymi obiektami gwarantującymi funkcjonowanie tych urządzeń, w tym koniecznymi obiektami usług komercyjnych związanych z tymi urządzeniami, 2) terenów zieleni publicznej, 3) ciągów pieszych i ścieżek rowerowych, 4) terenów i urządzeń komunikacji samochodowej związanych z obsługą dopuszczalnego przeznaczenia usługowego, 5) obiektów i urządzeń infrastruktury technicznej i komunalnej.

Tego typu przemieszanie funkcji różnych kategorii planistycznych, które nastąpiło w kwestionowanym planie miejscowym, powoduje zdaniem strony skarżącej naruszenie normy art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zgodnie z którym w planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Stanowi to również naruszenie art. 7 ust. 1 cyt. ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych, zgodnie z którymi przeznaczenia cjruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne dokonuje się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz 14 ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, wedle którego grunty przeznaczone do zalesienia określa się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Strona 1/21