Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Cisyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia NSA Jerzy Krupiński Protokolant St. sekretarz sądowy Agnieszka Jurek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 października 2016 r. sprawy ze skargi K. W. na czynność Starosty Opolskiego z dnia 11 kwietnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za kartę pojazdu 1) stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności, 2) uznaje obowiązek Starosty Opolskiego do dokonania na rzecz K. W. zwrotu kwoty 425 (czterysta dwadzieścia pięć) złotych, stanowiącej część opłaty uiszczonej za wydanie karty pojazdu dla samochodu marki Suzuki [...] nr rej. [...], 3) zasądza od Starosty Opolskiego na rzecz skarżącego K. W. kwotę100 (sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wnioskiem z dnia 7 kwietnia 2016 r. K. W., zwrócił się do Starosty Opolskiego o zwrot kwoty 425 zł, tytułem pobrania zawyżonej opłaty za wydanie karty pojazdu - seria [...] dla samochodu marki SUZUKI [...] 1.3 KAT o nr rej. [...]. Uzasadniając swoje żądanie wnioskodawca powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt U 6/04, którym orzeczono, że przepis § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. nr 137, poz. 1310), zwanego dalej rozporządzeniem z 2003 r., jest niezgodny z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym oraz art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP.
Pismem z dnia 11 kwietnia 2016 r., nr [...], Starosta Opolski odmówił K. W. zwrotu żądanej kwoty 425 zł. Organ uznał, że przepis art. 77 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, uprawniał organ rejestrujący do pobrania, przy pierwszej rejestracji pojazdu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, opłaty za wydanie karty pojazdu, co wynika bezpośrednio z treści art. 77 ust. 3 tej ustawy. Podkreślił, że opłata za wydanie karty pojazdu jest opłatą uiszczaną z góry, co do której mają zastosowanie przepisy Działu IX Kodeksu postępowania administracyjnego. Ustalenie tej opłaty następuje na podstawie przepisów odrębnych w stałej wysokości lub według stawek zmiennych i przypisane do określonych czynności. Nie zachodzi w tym przypadku decyzyjny tryb ustalania jej wysokości. Odwołując się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r., którym orzeczono o niezgodności § 1 ust. 1 rozporządzenia z 2003 r. z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP oraz z zapisami ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, organ stwierdził, że zwrot opłat pobieranych za wydanie karty pojazdu dla samochodów używanych, sprowadzonych do Polski, jako świadczeń nienależnych, następuje na podstawie art. 410 § 2 Kodeksu cywilnego. Dodatkowo wskazał, że roszczenie to przedawnia się z upływem 10 letniego terminu liczonego od dnia spełnienia świadczenia. W świetle powyższego, organ uznał, że skoro opłatę za kartę pojazdu dla samochodu marki SUZUKI [...] 1.3 KAT, nr rej. [...] w kwocie 500 zł, wnioskodawca uiścił w dniu 13 lipca 2005 r., to uwzględniając dziesięcioletni termin przedawnienia i datę wniesienia wniosku (8 kwietnia 2016 r.), roszczenie strony uległo przedawnieniu.
W piśmie z dnia 22 kwietnia 2016 r. K. W. wezwał Starostę Opolskiego do usunięcia naruszenia prawa poprzez zwrot kwoty 425 zł.
W odpowiedzi na wezwanie, organ w piśmie z dnia 25 kwietnia 2016 r., podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie i odmówił zwrotu żądanej kwoty 425 zł.
W skardze z dnia 9 maja 2016 r. K. W. wniósł o uchylenie zaskarżonej czynności Starosty Opolskiego, polegającej na odmowie dokonania zwrotu opłaty za kartę pojazdu - seria nr [...] dla samochodu marki SUZUKI [...] 1.3 o nr rej. [...] - w wysokości 425 zł i określenie, że zaskarżona czynność nie podlega wykonaniu w całości oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. W uzasadnieniu skargi powielił argumentację przedstawioną w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa. Odwołując się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r. stwierdził, że konsekwencją uznania § 1 ust. 1 rozporządzenia z 2003 r. za niekonstytucyjny - w dacie jego stosowania przez organ - jest stwierdzenie, że w świetle obowiązujących przepisów prawa skarżący miał obowiązek uiszczenia opłaty za kartę pojazdu wyłącznie w wysokości uwzględniającej kryteria wynikające z art. 77 ust. 5 ustawy. Powyższe uprawniało zatem skarżącego do wystąpienia z żądaniem zwrotu części uiszczonej kwoty opłaty za wydanie karty pojazdu, tj. w wysokości przekraczającej koszty związane z drukiem i dystrybucją kart pojazdów, zwłaszcza, że w czasie dokonania zaskarżonej czynności obowiązywało już nowe rozporządzenie, ustalające wysokość spornej opłaty na kwotę 75 zł. Odnosząc się do zarzutu przedawnienia roszczenia skarżący akcentował, że w ukształtowanej już linii orzeczniczej przyjmuje się, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2010 r. przepisy ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. nr 157, poz. 1240 ze zm.), dotyczące trybu rozstrzygania w zakresie niepodatkowych należności budżetowych, nie mogą mieć zastosowania do czynności dokonanych na gruncie poprzednio obowiązującego stanu prawnego, w tym także do sprawy zwrotu opłaty pobranej przed wejściem w życie przepisów tej ustawy. Reasumując skarżący stwierdził, że dokonując odmowy uwzględnienia roszczenia dotyczącego zwrotu części nadpłaconej opłaty za wydanie karty pojazdu, z jednoczesnym powołaniem się na niekonstytucyjny i sprzeczny z ustawą przepis określający wysokość tej opłaty, organ administracji działał bezprawnie, co uzasadniało wniesienie skargi.