1.Przy wykładni pojęcia interesu prawnego, którym posługuje się art. 46 ust. 2 pkt 1 ustawy o ewidencji ludności należy przyjąć jego szerokie ujęcie - przez pryzmat szerokiej gwarancji prawa do procesu. Jego źródłem jest bowiem nie tylko konkretny przepis prawa, który nakazuje podmiotowi uzyskać określone dane jednostkowe z rejestru PESEL lub z rejestru mieszkańców, ale jest nim konkretny przedmiot ochrony.
2.Jest interesem prawnym w uzyskaniu danych jednostkowych z rejestru w trybie art. 46 ust. 2 pkt 1 ustawy o ewidencji ludności potrzeba ochrony prawnej przysługującego wnioskodawcy prawa własności nieruchomości (w tym nieruchomości lokalowej), gdy te dane pozwolą na ustalenie tego, czy i kto faktycznie zamieszkuje tą nieruchomość, a zatem korzysta z niej bez wiedzy i zgody właściciela (obecnego właściciela).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Krupiński Sędziowie Sędzia WSA Daria Sachanbińska Sędzia WSA Krzysztof Sobieralski (spr.) Protokolant st. insp. sądowy Katarzyna Stec po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia 29 sierpnia 2019 r., nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia danych jednostkowych z rejestru mieszkańców 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Opola z dnia 11 czerwca 2019 r., nr [...], 2) zasądza od Wojewody Opolskiego na rzecz A Sp. z o.o. z siedzibą w [...] kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez A Sp. z o.o. z siedzibą w [...] jest, wydana z upoważnienia Wojewody Opolskiego, decyzja Dyrektora Wydziału Spraw Obywatelskich i Cudzoziemców Opolskiego Urzędu Wojewódzkiego z dnia 29 sierpnia 2019 r. (nr [...]) utrzymująca w mocy, wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta Opola, decyzję Naczelnika Wydziału Spraw Obywatelskich Urzędu Miasta Opola z dnia 11 czerwca 2019 r. (nr [...]) odmawiającą Spółce udostępnienia danych jednostkowych z rejestru mieszkańców.
Skarga została wniesiona w następującym stanie faktycznym i prawnym:
W dniu 11 kwietnia 2019 r. do Wydziału Spraw Obywatelskich Urzędu Miasta Opola wpłynął wniosek A Sp. z o.o. z siedzibą w [...] o udostępnienie danych jednostkowych z rejestru mieszkańców w zakresie wskazania z imienia i nazwiska wszystkich osób zameldowanych w lokalu mieszkalnym, stanowiącym ich własność, położonym w [...] przy ul. [...] na terenie [...]. W kolejnym piśmie z dnia 26 kwietnia 2019 r. Spółka wyjaśniła, że nabyła ten lokal od B S.A. na podstawie umowy przeniesienia własności zorganizowanej części przedsiębiorstwa z dnia 27 września 2012 r. Lokal ten został wynajęty w dniu 4 września 1989 r. M. S. (ówczesnemu pracownikowi B S.A.). W związku ze zmianą właściciela nieruchomości, od dnia 27 września 2012 r. Spółka jest właścicielem tego lokalu, a tym samym wynajmującym ten lokal. Spółka powzięła informację, że dotychczasowy najemca najprawdopodobniej już nie zamieszkuje w przedmiotowym lokalu, natomiast zamieszkują tam osoby trzecie bez tytułu prawnego i bez uiszczania stosownych opłat czynszowych na rzecz właściciela. A Sp. z o.o. oświadczyła, że zamierza skorzystać z uprawnień właścicielskich przewidzianych w art. 11 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1234 z późn. zm). Zamierza również złożyć powództwo do sądu o rozwiązanie stosunku prawnego (umowy najmu) i nakazanie opróżnienia lokalu w trybie art. 195 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1460 z późn. zm.) - zwanej dalej K.p.c.
Decyzją z dnia 11 czerwca 2019 r. Prezydent Miasta Opola odmówił Spółce udostępnienia wnioskowanych danych jednostkowych z rejestru mieszkańców. Powołując się na treść art. 46 ust. 2 pkt 1 oraz art. 47 ust. 4 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2019 r. poz. 1397 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", organ pierwszej instancji uznał, że nie wykazano interesu prawnego w żądaniu udostępnienia danych z rejestru mieszkańców. Istotą interesu prawnego jest bowiem oparcie go na konkretnej normie prawa materialnego. Przytoczony przez stronę art. 11 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego nie spełnia tego wymogu, gdyż nie ma w nim mowy o pozyskiwaniu danych. Dotyczy on wyłącznie wzajemnych relacji wynajmującego z najemcą w przedmiocie wypowiedzenia umowy najmu lokalu. Organ pierwszej instancji uznał, że argumentacja wnioskodawcy opiera się jedynie na normach prawa procesowego (K.p.c.). Dowody w procesie cywilnym przeprowadza sąd a nie strona, która może jedynie wnioskować o ich przeprowadzenie. Udostępnienie danych w takim przypadku może nastąpić tylko na żądanie sądu. W ocenie organu wnioskodawca posiada interes faktyczny w pozyskaniu danych lokatorów. W takim przypadku ich udostępnienie może nastąpić tylko za zgoda osób, których dane dotyczą. O takim trybie pozyskania danych wnioskodawca został poinformowany.