Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Janowska Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz (spr.) Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Protokolant St. sekretarz sądowy Mariola Krzywda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi E. J. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia 4 listopada 2019 r., nr [...] w przedmiocie uznania za osobę bezrobotną i odmowy przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych 1) uchyla zaskarżoną decyzję w części utrzymującej w mocy decyzję Starosty Oleskiego z dnia 15 lipca 2019 r., nr [...], odmawiającą przyznania skarżącej prawa do zasiłku dla bezrobotnych, 2) uchyla decyzję Starosty Oleskiego z dnia 15 lipca 2019 r., nr [...], w części odmawiającej przyznania skarżącej prawa do zasiłku dla bezrobotnych od dnia 15 lipca 2019 r., 3) zasądza od Wojewody Opolskiego na rzecz E. J. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez E. J. (zwaną dalej również skarżącą) jest decyzja Wojewody Opolskiego z dnia 4 listopada 2019 r., nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Starosty Oleskiego z dnia 15 lipca 2019 r., nr [...], o uznaniu skarżącej za osobę bezrobotną i odmowie przyznania jej prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
Wniesienie skargi nastąpiło w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
W dniu 15 lipca 2019 r. skarżąca zarejestrowała się w Powiatowym Urzędzie Pracy w Oleśnie (dalej w skrócie: PUP), przedkładając m.in. świadectwo pracy z dnia 6 maja 2019 r., wydane przez A S.A. w [...] (zwany dalej pracodawcą). W pkt 4 świadectwa określono, że stosunek pracy ustał w wyniku "rozwiązania porozumienia stron - art. 30 paragraf 1 pkt 1 kp". W dokumencie tym stwierdzono też, że w okresie zatrudnienia skarżąca wykonywała pracę na stanowisku [...] od 29 października 2012 r. do 30 kwietnia 2019 r.
Następnie decyzją z dnia 15 lipca 2019 r. Dyrektor PUP, działając z upoważnienia Starosty Oleskiego, orzekł o: uznaniu E. J. za osobę bezrobotną i odmowie przyznania skarżącej prawa do zasiłku dla bezrobotnych od dnia 15 lipca 2019 r. Decyzja wydana została na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a i b, art. 2 ust. 1 pkt 2 oraz art. 75 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 1265, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.
W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że z przedstawionych dokumentów wynika, iż w okresie 6 miesięcy przed rejestracją w PUP skarżąca rozwiązała stosunek pracy lub stosunek służbowy za wypowiedzeniem albo na mocy porozumienia stron. W takim przypadku, stosownie do art. 75 ust. 2 pkt 2 ustawy, zasiłek przysługuje bezrobotnemu po upływie 90 dni od dnia zarejestrowania.
W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca zarzuciła brak wszechstronnego rozważenia wszystkich okoliczności sprawy, w tym brak ustalenia, że przyczyną rozwiązania umowy za porozumieniem stron było zmniejszenie zatrudnienia z przyczyn dotyczących zakładu pracy. W związku z tym zarzutem skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, ewentualnie uchylenie decyzji i rozstrzygnięcie sprawy przez organ odwoławczy co do istoty.
Skarżąca wniosła też o zobowiązanie pracodawcy do złożenia oświadczenia, czy po zakończeniu przez nią stosunku pracy doszło do zatrudnienia innej osoby na stanowisku [...].
W uzasadnieniu odwołania skarżąca podniosła, że z art. 75 ust. 1 pkt i ust. 2 pkt 2 ustawy wynika, że od dnia rejestracji zasiłek dla bezrobotnych przysługuje także w przypadku, gdy w ciągu ostatnich 6 miesięcy umowa została rozwiązana na mocy porozumienia stron, o ile jako powód podane zostało zmniejszenie zatrudnienia z przyczyn dotyczących zakładu pracy, co miało miejsce w niniejszej sprawie.
Skarżąca wyjaśniła, że w chwili rozwiązywania z nią umowy na mocy porozumienia stron, pracodawca wskazywał, iż zmuszony jest zmniejszyć zatrudnienie. Zdaniem skarżącej, doszło zatem do rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron z inicjatywy i przyczyn leżących wyłącznie po stronie zakładu pracy, zgodnie z treścią ww. przepisu. Po zakończeniu współpracy ze skarżącą pracodawca zlikwidował bowiem jej stanowisko pracy.