Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Jankowski, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.), Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Protokolant sekretarz sądowy Anita Jałoszyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 27 listopada 2013 r. sprawy ze skargi Spółki A. na uchwałę Rady Gminy Rymań z dnia 14 lutego 2005 r. nr XXI/142/2005 w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg gminnych gminy Rymań I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej § 3 ust. 1 i ust. 2, II. zasądza od Gminy Rymań na rzecz strony skarżącej Spółki A. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Spółka A. z siedzibą w [...] wniosła skargę na uchwałę Rady Gminy Rymań z dnia 14 lutego 2005 r. w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg gminnych gminy Rymań.
Zarzucając zaskarżonej uchwale naruszenie art. 32 Konstytucji RP, art. 40 ust. 9 pkt 5 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych oraz art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym i art. 6 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, Spółka wniosła o stwierdzenie nieważności § 3 pkt 1 i 2 skarżonej uchwały.
W uzasadnieniu skargi Spółka podała, że na terenie gminy Rymań posiada sieć gazociągów, zaś w dniu 24 lipca 2013 r., na wniosek Spółki B. z o.o., działającej w imieniu skarżącej, została wydana przez Wójta Gminy Rymań decyzja zezwalająca na zajęcie pasa drogowego drogi gminnej nr 626, w której to decyzji organ zastosował przepisy zawarte w zaskarżonej uchwale.
Skarżąca zarzucała, że w uchwale z dnia 14 lutego 2005 r. Rada Gminy wprowadziła całkowite zwolnienie z opłat za zajęcie pasa drogowego przez urządzenia wodociągowe i kanalizacyjne, natomiast pozostałe urządzenia infrastruktury technicznej nie związane z potrzebami zarządzającego drogą, zostały objęte bardzo wysokimi opatami. Wskazała również na uchwały podjęte przez organy stanowiące samorządu terytorialnego w innych gminach (Jastarnia, Kłodawa, Zabierzów), w których przewidziane są znacznie niższe stawki, natomiast zawarte w uchwale Rady Gminy Rymań pozostają również w dysproporcji ze stawkami przewidzianymi w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 18 lipca 2011 r. w sprawie opłat za zajęcie pasa drogowego dróg, których zarządcą jest Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad.
Skarżąca stwierdziła również, że uchwała będąca przedmiotem skargi narusza konstytucyjną zasadę równego traktowania podmiotów przez władze publiczne oraz nie dyskryminowania w życiu gospodarczym. Nadto uchwała ta uprzywilejowała przedsiębiorstwa będące właścicielami urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, przy jednoczesnym braku uzasadnienia dla dokonania różnicowania sytuacji podobnych podmiotów gospodarczych.
Wskazując na dyrektywę 2003/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
6 czerwca 2003 r. dotyczącą wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylająca dyrektywę 98/30WE, która podkreślała konieczność przejrzystego, obiektywnego i niedyskryminacyjnego traktowania przedsiębiorstw eksploatujących gazociągi przy ustalaniu kryteriów udzielania zezwoleń na eksploatację, w tym również zezwoleń na zajęcie pasa drogowego w celu takiej eksploatacji, skarżąca podniosła, że dyskryminacja w tym przypadku polega na wprowadzeniu całkowitych zwolnień od opłat za zajmowanie pasa drogowego dla właścicieli urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych i wprowadzeniu stosunkowo wysokich opłat, m.in. w stosunku do skarżącej
Skarżąca zarzucała nadto sprzeczność uchwały z przepisami ustawy o drogach publicznych, w tym z treścią art. 40 ust. 9 tej ustawy, który zawiera upoważnienie dla rady do różnicowania wysokości opłaty wg ustalonych w tym przepisie kryteriów, jednakże nie upoważnia do całkowitego zwolnienia z niej.