Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Jankowski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj,, Sędzia NSA Elżbieta Makowska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Kukla, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi Prokuratora Prokuratury Rejonowej na decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności uchyla zaskarżoną decyzję.
Wnioskiem z dnia [...] r. K. S. zwrócił się do Prezydenta Miasta S. o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości położonej w S. przy ul. [...] w obrębie [..] , oznaczonej numerem działki [...] o powierzchni [...] m2, stanowiącej własność gminy Miasto S., dla której prowadzona jest księga wieczysta[...] .
Decyzją z dnia [...] r. nr UNP [...] Prezydent Miasta S., działając na podstawie art. 1, art. 3 ust. 1 pkt 2, ust. 2 i 3, art. 4 ust. 1, 2, 6 i art. 5a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz.U. z 2012 r., poz. 83), orzekł o odpłatnym przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości w prawo własności, jednocześnie ustalając opłatę za przekształcenie w kwocie [...] zł.
W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że wnioskodawca spełnił wymogi wynikające z art. 1 ust. 1 i ust. 3 ww. ustawy, w świetle którego z żądaniem przekształcenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w prawo własności mogą wystąpić osoby fizyczne i prawne będące w dniu [...] r. użytkownikami wieczystymi nieruchomości oraz osoby fizyczne i prawne będące następcami prawnymi ww. osób.
Powyższe rozstrzygnięcie zostało doręczone pełnomocnikowi strony w dniu [...] r.
Pismem z dnia [..] r. Prokurator Prokuratury Rejonowej - w S., działając na podstawie art. 50 § 1, art. 52 § 2 i art. 53 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zaskarżył ww. ostateczną decyzję Prezydenta Miasta S. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S.. Skarżący wnosząc o uchylenie ww. decyzji zarzucił, że została ona wydana na podstawie art. 1 ust. 1 i 3 ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, który to wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 marca 2015 r. (sygn. akt K 29/13) uznano za niezgodny z art. 2 i art. 165 ust. 1 i 2 Konstytucji RP, co stanowi podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego.
W uzasadnieniu skargi Prokurator przytoczył stan faktyczny sprawy podkreślając, że nieruchomość będąca przedmiotem decyzji, została oddana w użytkowanie wieczyste w celu wzniesienia na niej myjni samochodowej, zaś zgodnie z założeniami planu zagospodarowania przestrzennego teren ten przeznaczony jest pod zabudowę z dominującą funkcją usługową.
Dalej wyjaśnił, że z uwagi na wątpliwości co do konstytucyjności przepisów stanowiących podstawę do obligatoryjnego przekształcenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości komercyjnych w prawo własności Rady Miast S., [...] i Poznania zwróciły się do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o zbadanie ich zgodności z art. 2, art. 165 ust. 1 i 2 Konstytucji.
Na skutek rozpoznania powyższych wniosków wyrokiem z dnia 10 marca 2015 r. (sygn. akt: K 29/13) Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż art. 1 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości w zakresie, w jakim przyznaje uprawnienie do przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności osobom fizycznym i prawnym, które nie miały tego uprawnienia w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 28 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 187, poz. 1110) jest niezgodny z art. 2 Konstytucji RP, a ponadto w zakresie, w jakim dotyczy nieruchomości stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego jest niezgodny z art. 165 ust. 1 Konstytucji, a w zakresie, w jakim dotyczy nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, nie jest niezgodny z art. 165 ust. 1 i 2 Konstytucji.