Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube, Sędziowie WSA Danuta Kania (spr.), Adam Lipiński, Protokolant specjalista Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2017 r. sprawy ze skargi H. S. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty odprawy mieszkaniowej oddala skargę.
Prezes Agencji Mienia Wojskowego decyzją z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 oraz art. 127 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016r., poz. 23), dalej: "k.p.a.", art. 17 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. z 2016 r., poz. 614 ze zm.), art. 23 ust. 1 pkt 1 i art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2016 r., poz. 207), utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w [...] z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] o odmowie wypłaty [...] H. S. odprawy mieszkaniowej.
W uzasadnieniu powyższej decyzji organ odwoławczy przedstawił dotychczasowy tok postępowania wskazując, co następuje:
Wnioskiem z dnia [...] marca 2016 r. [...] H. S. wystąpił do Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w [...] o wypłatę odprawy mieszkaniowej, wskazując, że został zwolniony z zawodowej służby wojskowej z dniem [...] listopada 1986 r. z wysługą emerytalną na dzień zwolnienia: 30 lat, 2 miesiące i 21 dni.
W wyniku rozpatrzenia ww. wniosku, Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w [...] decyzją z dnia [...] maja 2016 r. nr [...], powołując w podstawie prawnej art. 17 ust. 3 ustawy o Agencji Mienia Wojskowego w związku z art. 23 ust. 1 pkt 1 i art. 47 ust. 2 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, odmówił wypłaty odprawy mieszkaniowej.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, że instytucja odprawy mieszkaniowej została wprowadzona do obrotu prawnego z dniem 1 lipca 2004 r. ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 116, poz. 1203 ze zm.). Mając na uwadze datę zwolnienia [...] H. S. ze służby wojskowej, tj. [...] listopada 1986 r., organ stwierdził, że wnioskodawca nie nabył prawa do odprawy mieszkaniowej. Wskazał, iż w sytuacji, gdy regulacje prawne dotyczące przedmiotowego świadczenia obowiązują od dnia 1 lipca 2004 r., rozpatrzeniu podlegają wyłącznie wnioski żołnierzy zawodowych służby stałej zwalnianych ze służby wojskowej po dniu 30 czerwca 2004 r.
H. S. w ustawowym terminie wniósł odwołanie od powyższej decyzji do Prezesa Agencji Mienia Wojskowego wnosząc o rzetelne i wnikliwe rozpatrzenie sprawy.
W uzasadnieniu podniósł, że rozkazem Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] października 1986 r. nr [...] został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony do rezerwy z wysługą emerytalną 30 lat, 2 miesiące i 21 dni. Następnie, decyzją z dnia [...] stycznia 1987 r. nr [...] Wojewódzki Sztab Wojskowy w [...] ustalił wysokość emerytury wojskowej. W ocenie skarżącego, powyższe fakty gwarantują mu prawo do kwatery z zasobów Agencji Mienia Wojskowego z uwzględnieniem normy 12 m2 na jedną osobę w dacie przejścia na emeryturę. Do chwili obecnej nie otrzymał jednak takiego lokalu.